Ελληνικά Κείμενα

Ο Ιησούς στην Αγία Γραφή λέει: Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, μη αντιστέκεστε στο πονηρό, γυρίστε και την άλλη σιαγώνα. Και στα Μαθήματα Θαυμάτων λέει: Στην απουσία κάθε άμυνας βρίσκεται η ασφάλειά μου (άσκηση 153) και Αν υπερασπισθώ τον εαυτό μου δέχομαι επίθεση (άσκηση 135).

Ωστόσο, δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτό; Αν κάποιος μου πει να σταματήσω να εκδίδω αποσπάσματα από τα Μαθήματα Θαυμάτων χωρίς έγκριση, δεν θα πρέπει να αντισταθώ; Σε τελική ανάλυση, αυτή η δουλειά προέρχεται από τον Ιησού και είναι καθήκον μου να βοηθήσω στο να μεταφερθεί το μήνυμά Του στον κόσμο. Στην περίπτωση της πνευματικής ιδιοκτησίας και σχετικά με το δικαίωμα να χρησιμοποιεί κανείς το λόγο του ελεύθερα, δεν θα πρέπει να υπερασπιστώ το δικαίωμα να χρησιμοποιώ τα Μαθήματα Θαυμάτων και τα λόγια που ο Ιησούς μου έχει δώσει; Δεν θα πρέπει να κάνω αγώνα εναντίον εκείνων που κατέχουν τα πνευματικά δικαιώματα και να προσπαθήσω να ελευθερώσω τα Μαθήματα Θαυμάτων για το καλό του όλου του κόσμου; Ή θα πρέπει απλώς να κάνω πίσω και να αφήσω το Άγιο Πνεύμα να χειριστεί το όλο θέμα; Απλώς να μην αντισταθώ καθόλου; Τι θα πρέπει να κάνω;

David Hoffmeister:
Γεια σου Αγαπημένε,

Σε ευχαριστώ για την εξωτερίκευση των σκέψεων και των ερωτήσεών σου. Η ειλικρινής προσευχή της καρδιάς πάντα απαντάται με φώτιση και πέρα από τις λέξεις που σου δίνονται υπάρχει πάντα η βαθιά επιθυμία να Γνωρίσει κανείς τον Αληθινό του Εαυτό. Εμείς έχουμε την επιθυμία να συγχωρέσουμε και να είμαστε σε ειρήνη, διότι η διαρκής ειρήνη είναι η Κληρονομιά μας όπως ο Χριστός. Αυτός ο κόσμος είναι ένας κόσμος συμβόλων, και οι λέξεις δεν είναι παρά σύμβολα συμβόλων, διπλά απομακρυσμένες από την πραγματικότητα. Ο Θεός Απαντά στην προσευχή της καρδιάς. Οποιαδήποτε ερώτηση ή αμφιβολία αφορά πάντα την ταυτότητα, και βοηθάει να θυμόμαστε ότι οι λέξεις φτιάχτηκαν για να διατηρήσουν την πίστη στο διαχωρισμό:

«Μιλώντας κυριολεκτικά, οι λέξεις δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο στην θεραπεία. Ο κινητήριος παράγοντας είναι η προσευχή, ή το αίτημα. Αυτό που ζητάς, το λαμβάνεις. Όμως αυτό αναφέρεται στην προσευχή της καρδιάς, όχι στις λέξεις που χρησιμοποιείς στην προσευχή. Μερικές φορές οι λέξεις και η προσευχή είναι αντιφατικά, μερικές φορές συμφωνούν. Δεν έχει σημασία. Ο Θεός δεν κατανοεί τις λέξεις, γιατί αυτές φτιάχτηκαν από διαχωρισμένους νόες για να τους κρατήσουν στην ψευδαίσθηση του διαχωρισμού. Οι λέξεις μπορεί να είναι βοηθητικές, ιδιαίτερα για τον αρχάριο, διευκολύνοντας την συγκέντρωση και διευκολύνοντας τον αποκλεισμό, ή τουλάχιστον τον έλεγχο, άσχετων σκέψεων. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι οι λέξεις δεν είναι παρά σύμβολα συμβόλων. Άρα είναι διπλά απομακρυσμένες από την πραγματικότητα.» (ΕΔ - 21.1)

Η Απάντησή είναι πάντα η Αγάπη, και το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί λέξεις για ένα Σκοπό που γιατρεύει και ευλογεί το νου. Φτιαγμένες για να απομονώσουν και να επιτεθούν και να διαχωρίσουν, οι λέξεις έχουν ανακατευθυνθεί ή επανερμηνευθεί όσο αφορά τα θαύματα και την αρμονία. Τα θαύματα σε ενώνουν με τον αδελφό σου και καθιστούν την επίθεση χωρίς νόημα. Τα θαύματα δείχνουν ότι τίποτα δεν χρειάζεται ποτέ υπεράσπιση. Τα θαύματα φέρνουν αυτόματα την ειρήνη στο νου, που είναι ακόμα μία στιγμή. Οι λέξεις δεν μπορούν ποτέ να μπουν ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, διότι δεν υπάρχει κενό στην κοινή μας, ένδοξη ταυτότητα. Οι λέξεις και τα βιβλία και τα πράγματα και τα γεγονότα δεν εκπροσωπούν παρά τον σκοπό που τους δίνεται. Θα έβλεπες το λαμπερό σύμβολο ενός συγχωρεμένου κόσμου μέσα από το Πρίσμα του Αγίου Πνεύματος ή την κατακερματισμένη, χωρισμένη εσφαλμένη αντίληψη του εγώ, αφού αυτή είναι η επιλογή που πρέπει να κάνεις; Αγαπάς τον αδελφό σου με μια αγάπη τόσο βαθιά, που θα έκλαιγες από Χαρά και μόνο στη Σκέψη, και θα έβαζες τώρα ‘δικαιώματα’ για ένα ‘βιβλίο’ και ‘λέξεις’ πιο πάνω από την απόλυτη Αγάπη, η Οποία είναι ο Θεός; Η Αγάπη δεν απαιτεί. Η Αγάπη δεν κατέχει. Η Αγάπη είναι ολοκληρωμένη και πλήρης και δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Η Αγάπη αναγνωρίζει τον Εαυτό της. Όπως αντιμετωπίζεις τον αδελφό σου, έτσι αντιμετωπίζεις το Θεό.

«Όταν συναντάς κάποιον, θυμήσου ότι αυτό είναι ένα ιερό συναπάντημα. Όπως βλέπεις αυτόν, έτσι θα βλέπεις εσένα. Όπως φερθείς σε αυτόν, έτσι θα φερθείς σε εσένα. Όπως σκεφτείς για αυτόν, έτσι θα σκεφτείς για σένα. Ποτέ μην το ξεχνάς αυτό, επειδή σε αυτόν θα βρεις τον εαυτό σου ή θα χάσεις τον εαυτό σου. Όποτε δύο Υιοί του Θεού συναντιούνται, τους δίνεται άλλη μία ευκαιρία για τη σωτηρία. Μην αφήσεις κανέναν χωρίς να του δώσεις σωτηρία, και χωρίς να την λάβεις κι εσύ. Γιατί εγώ είμαι πάντα εκεί μαζί σου, ενθυμούμενος εσένα.» (Θ-8.III.4)

Οι νόες μας είναι ενωμένοι στη συγχώρεση. Ο νους είναι πράγματι ένας. Μόνο η πίστη σε ένα ιδιωτικό νου, μικρό και διαχωρισμένο από το όλον, θα μπορούσε να συλλάβει ότι η υπεράσπιση έχει κάποιο νόημα. Όντας τα πάντα, δεν έχεις καμία ανάγκη. Όντας τα πάντα, επεκτείνεσαι ελεύθερα και χωρίς όριο. Η Αγάπη του Χριστού προορίζεται για να δίνεται προς όλους ελεύθερα, γιατί αυτή είναι η ομορφιά της ζωής και η κατάσταση του νου που το Άγιο Πνεύμα δίνει χωρίς κόστος. Ωστόσο, η αληθινή γενναιοδωρία είναι μια στάση που δέχεται τα πάντα και δεν ζητά τίποτα. Έχεις δικαίωμα στην τέλεια ειρήνη. Μην μπερδεύεις την Κληρονομιά μας με ψεύτικες σκέψεις για λέξεις και τη χρήση τους. Το να δώσεις όλα σε όλους απαιτεί απλώς να εγκαταλείψεις την έννοια της προσδοκίας. Δεν βλέπεις ότι όταν ζητάς από έναν αδελφό να δράσει διαφορετικά ή όταν εύχεσαι οι συνθήκες να ήταν διαφορετικές από ότι είναι, αυτό είναι το ‘σχέδιο’ του εγώ για σωτηρία; Είναι σαν να πίστευες: «Αν αυτός/αυτή/αυτοί αλλάξουν, θα είμαι χαρούμενος.» Αυτό το ‘σχέδιο’ απαιτεί κάτι, εκτός από το δικό σου νου, να αλλάξει για να είναι όλα καλά και ωραία. Ωστόσο, έχω πει ότι η Εξιλέωση ή η ολοκληρωμένη συγχώρεση είναι η αποκλειστική ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων, και αυτή σου αλλάζει τη γνώμη που έχεις για το νου σου. Εξιλέωση σημαίνει αποδοχή ότι είμαστε Αμετάβλητοι ως Αιώνιος Νους και εγκατάλειψη της πεποίθησης ότι είναι κάτι ‘διαφορετικό.

Ποιον προσπαθείς να ακολουθήσεις στη φώτιση, το εγώ ή το Άγιο Πνεύμα; Ποιον αποκαλείς Κύριο, ενθυμούμενος ότι δεν μπορείς να υπηρετήσεις δύο κυρίους; Αν Κύριός σου είναι ο θυμός, θα προσπαθήσεις να αρνηθείς τον Χριστό και θα υπερασπισθείς μία ψευδαίσθηση. Αν ο Κύριός σου σε καλέσει να αντιμετωπίσεις ή να πολεμήσεις κάποιον που αντιλαμβάνεσαι όχι ως "τον εαυτό σου", έχεις εξαπατηθεί ως προς τον σκοπό και παραμένεις αφοσιωμένος σε μια ασυνείδητη "επιθυμία θανάτου". Ποιος μπορεί να κρίνει έναν αδελφό και να ελπίζει να αφυπνιστεί στην Ενιαιότητα που δεν γνωρίζει την κατάκριση; Μπορείς να αρνηθείς να πάρεις θέση, να αρνηθείς να κάνεις κρίση, να αρνηθείς να ευθυγραμμίσεις το νου σου με σκέψεις του παρελθόντος ή του μέλλοντος - και σε επαγρύπνηση για αυτή την Προοπτική θα παραμείνεις με την ειρήνη την υπερέχουσα πάντα νου. Ο θυμός είναι μία λάθος αίσθηση ελέγχου, που προσπαθεί να πει στην Πραγματικότητα τι πρέπει να είναι. Πρέπει να κατανοήσεις ότι τα θέματα ‘ελέγχου’ ή τα προβλήματα ‘εξουσίας’ δεν έχουν να κάνουν με τους ‘κατέχοντες τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας’. Είσαι όπως ο Θεός σε δημιούργησε. Δέξου το αυτό και θα είσαι στην Εστία με Ειρήνη.

Σε μία ιερή στιγμή το Άγιο Πνεύμα εξουδετέρωσε τον κόσμο της κρίσης, η φαινομενική ιεραρχία των ψευδαισθήσεων Απαντήθηκε, και η Λύση στην πίστη στο διαχωρισμό Δόθηκε. Όταν δεχόμαστε αυτή την Εξιλέωση είναι προφανές ότι ο διαχωρισμός δεν συνέβη ποτέ. Στην αληθινή συγχώρεση, συγχωρείς ή αφήνεις πίσω αυτό που δεν συνέβη. Είναι αδύνατον να συγχωρήσεις αυτό που θεωρείς ότι ‘έγινε’ και καμία ‘απόδειξη’ δεν θα σε πείσει για αυτό που ΔΕΝ θέλεις. Αν θέλεις την ειρήνη, θα πρέπει να παραιτηθείς από τη σκέψη της επίθεσης για πάντα. Γιατί αν πιστεύεις ότι η επίθεση είναι δυνατή σε οποιαδήποτε μορφή, τότε φαίνεται ότι βλέπεις την ‘απόδειξη’ για να δικαιολογήσεις την υπεράσπιση. Η υπεράσπιση κάνει το λάθος του διαχωρισμού πραγματικό στην επίγνωση, γιατί ενισχύει την πίστη ότι η επίθεση είναι αληθινή. Συγχώρεση και ανυπεράσπιση είναι συνώνυμες. Πάρε θέση ‘εναντίον’ οποιουδήποτε και η Ειρήνη έχει εξαφανιστεί από την επίγνωσή σου. Στάσου σταθερός στην Ειρήνη του Χριστού και δεν υπάρχει τίποτα ‘έξω’ για να πάρεις θέση εναντίον του.

Μην μπερδεύεις την έλλειψη κρίσης ή την ουδετερότητα και την ανυπαρξία των μορφών με την παθητικότητα και την αδυναμία. Ο Παρατηρητής ή ο Μάρτυρας είναι Πάνω από το πεδίο της μάχης. Η συγχώρεση βλέπει και παρατηρεί και δεν κρίνει. Η Πραότητα είναι Δύναμη. Είναι Δύναμη η οποία υπενθυμίζει το νου ότι: «Τίποτα από όσα βλέπω δεν σημαίνει τίποτα. Δεν καταλαβαίνω τίποτα από όσα βλέπω. Οι χωρίς νόημα σκέψεις μου δείχνουν έναν κόσμο χωρίς νόημα. Βλέπω μόνο το παρελθόν.» Το εγώ ενθαρρύνει τη «διαμάχη» και τη «μάχη» και «την υπεράσπιση της Αλήθειας εναντίον ενός αδελφού». Ευθυγραμμίζομαι ενεργά με τον Ιησού σημαίνει αφήνω στην άκρη το σπαθί της κατάκρισης. Η αγάπη δεν εναντιώνεται. Η εναντίωση ενός αδελφού είναι σημάδι αδυναμίας.

Ναι, δεν υπάρχουν ουδέτερες σκέψεις. Οι σκέψεις δεν είναι ισχυρές ή αδύναμες, καλές ή κακές, ευχάριστες ή επώδυνες, είναι ή αληθινές (Άγιο Πνεύμα) ή ψευδείς (χωρο-χρόνος). Οι κρίσεις του χωρο-χρόνου, θετικές ή αρνητικές, δεν είναι ποτέ ουδέτερες και φαίνεται να παράγουν έναν κόσμο εικόνων, μη ουδέτερων. Οι εικόνες δεν είναι Πραγματικότητα. Η Κρίση είναι μία προσπάθεια να απομακρυνθεί κανείς από το όλον, να του δώσει ένα όνομα, και να απομακρυνθεί από το υπόλοιπο. Μία σκέψη κρίσης φαίνεται να φτιάχνει μορφή σε αυτό που είναι για πάντα άμορφο. Η έλλειψη κρίσης, η οπτική του Αγίου Πνεύματος, βλέπει όλες τις μορφές σαν ουδέτερες ή ως τίποτα. Ο νους σε συμφωνία με τον Ιησού, πέρα από την δυνατότητα της κρίσης του χωρο-χρόνου, βλέπει τα πάντα σαν ουδέτερα:

«Το σώμα μου είναι ένα ολικά ουδέτερο πράγμα.» (Άσκηση 294)

«Τα χρήματα δεν είναι κακά. Δεν είναι τίποτα.» (Ψ-3ΙΙΙ1.5)

«…. το σώμα είναι απλώς ουδέτερο. Δεν είναι αμαρτωλό, αλλά ούτε είναι αναμάρτητο. Ως τίποτα, που αυτό είναι, το σώμα δεν μπορεί επί της ουσίας να ενδυθεί με ποιότητες του Χριστού ή του εγώ. Εκάτερα πρέπει να είναι λάθος, γιατί αμφότερα θα έβαζαν τις ποιότητες εκεί όπου αυτές δεν μπορούν να είναι. Και αμφότερα πρέπει να αναιρεθούν για τους σκοπούς της αλήθειας.» (Θ-20.VII.4.4)

«Όπως κάθε μάθημα που το Άγιο Πνεύμα σου ζητά να μάθεις, έτσι και το θαύμα είναι ξεκάθαρο…. Τώρα ελευθερώνεσαι τόσο πολύ από το όνειρο, ο κόσμος είναι ουδέτερος, και τα σώματα που ακόμα φαίνονται να περιφέρονται ως χωριστά πράγματα δεν χρειάζεται να προκαλούν φόβο.» (Θ-28.II.10)

Μην ανησυχείς για τις εκδόσεις ή τις λέξεις ή τους οργανισμούς ή το να διαδώσεις το μήνυμα εκεί έξω, διότι η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται μέσα μας. Οι εικόνες δεν σημαίνουν τίποτα και δεν μπορεί κανείς να τις «φθάσει». Δεν υπάρχουν «ιδιωτικοί νόες» και δεν μπορεί κανείς να τους «φθάσει». Ο Νους είναι Ένας. Κυριολεκτικά δεν υπάρχει «κανένας», «εκεί έξω». «Όταν προσεύχεσαι, κλείσου στο ταμείο σου» σημαίνει μην κάνεις εξωτερική επίδειξη για να δείξεις την αφοσίωσή σου και τις προσευχές σου. Η κατάσταση του νου μας είναι η μαρτυρία ή η εμφάνιση του θαύματος, και η ειρήνη είναι η ανταμοιβή του. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από εσένα. Η μεταμόρφωση του νου ΔΕΝ είναι σωματική, διότι το τίποτα δεν μπορεί να μεταμορφωθεί. Η μεταμόρφωση είναι μία αναγνώριση της ολότητας του νου. Η μετάδοση του «μηνύματος» σε ένα κόσμο μη πραγματικό είναι ως εκ τούτου, αδύνατη. Τίποτα δεν μπορεί ποτέ να εμποδίσει την επέκταση μέσα μας (δημιουργία), και η συγχώρεση βλέπει ότι δεν υπάρχει τίποτα για να διορθώσουμε ή να αλλάξουμε στις εικόνες χωρίς νόημα. Είσαι η Βασιλεία του Ουρανού και δεν υπάρχει τίποτα έξω από σένα:

«Τι έχει δοθεί σε σένα; Η γνώση ότι είσαι ένας νους, μέσα σε Νου και καθαρά νους, αναμάρτητος παντοτινά, πλήρως άφοβος, επειδή δημιουργήθηκες από αγάπη. Δεν έφυγες ποτέ από την Πηγή σου, και παραμένεις όπως δημιουργήθηκες. Αυτό σου δόθηκε ως γνώση την οποία δεν μπορείς να χάσεις.» (Άσκηση 158.1)

«Ο νους προσεγγίζει τον εαυτό του. Δεν είναι φτιαγμένος από διαφορετικά μέρη, που απλώνουν το ένα στο άλλο. Δεν κινείται προς τα έξω. Μέσα στον εαυτό του, αυτός δεν έχει κανένα όριο, και δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτόν. Εμπερικλείει τα πάντα. Εμπερικλείει εσένα ολοσχερώς, εσύ μέσα σε αυτόν και αυτός μέσα σε σένα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο, πουθενά ή ποτέ.» (Θ-18.VI.8.5)

Αν ήξερες ότι ο Ιησούς ζει, δίδαξε ότι δεν υπάρχει θάνατος δείχνοντας την αφθαρσία μας εν Χριστώ. Η υπεράσπιση είναι το σημάδι του φθαρτού και της αδυναμίας και δεν είναι το μάθημα της συγχώρεσης που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα. Η μοναδικότητα του νου δεν έχει εξαιρέσεις. Όταν προσπαθείς να υπερασπιστείς μια "θέση" προσπαθείς να αρνηθείς την μοναδικότητα. Η επιμονή στην άμυνα είναι μια άρνηση της συνειδητοποίησης ότι δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, γιατί επιχειρείται μια εξαίρεση. Μην κάνεις εξαιρέσεις, μετάδωσε την εκπαίδευση, γιατί η αλήθεια δεν έχει εξαιρέσεις και η Σωτηρία δεν είναι συμβιβασμός κανενός είδους. Ένας συμβιβασμός, που χωρίζεται από την Αλήθεια, καθιστά την «Φώτιση» μια απλή ιδέα στην επίγνωση. Ωστόσο, η αληθινή Φώτιση είναι μια Εμπειρία, και το Εγώ φοβάται να πάει πέρα από τις λέξεις στην Ανείπωτη Αγάπη του Θεού.

Στον Χριστό δεν υπάρχουν όρια, και μπορείς πραγματικά να γελάς με την «μάχη» του εγώ με τις λέξεις. Η Αγάπη δεν έχει τίποτα να κάνει με τις μορφές. Αν ανησυχείς για τη «μορφή» της έκφρασης ή μήπως μπλοκαριστεί «το μήνυμα» από «κάποιον», θυμήσου αυτήν την παρήγορη σκέψη από τα Μαθήματα Θαυμάτων:

«Όποτε κάποια μορφή ξεχωριστής σχέσης σε δελεάζει να επιζητήσεις την αγάπη σε τελετουργία, θυμήσου ότι η αγάπη είναι περιεχόμενο, και όχι μορφή οιουδήποτε είδους. Η ξεχωριστή σχέση είναι μία τελετουργία μορφής, με στόχο να ανυψώσει την μορφή για να πάρει τη θέση του Θεού εις βάρος του περιεχομένου. Δεν υπάρχει κανένα νόημα στην μορφή, και δεν θα υπάρξει ποτέ. (Θ-16.5.12)

Τα Μαθήματα Θαυμάτων είναι ένα βιβλίο, το οποίο μπορεί να συμβολίζει, να αντανακλά, ή να δείχνει προς τη Θεϊκή Αγάπη. Τα Μαθήματα Θαυμάτων δεν είναι τίποτα «από μόνα τους». Κανένα πράγμα δεν υπάρχει από μόνο του, έξω από το όλον. Εσύ είσαι το Κέντρο των πάντων. Στην αναγνώριση του Εαυτού τα σύμβολα εξαφανίζονται για πάντα. Άφησε τα σύμβολα πίσω και βίωσε τον Εαυτό. Πέταξε αυτή τη "στάση" γιατί δεν υπάρχει πουθενά. Ο Ιησούς είναι ένα όνομα που συμβολίζει μια Αγάπη, όχι αυτού του κόσμου. Ο Χριστός είναι η Πραγματικότητα. Η πραγματικότητα δεν χρειάζεται υπεράσπιση. Η αποδοχή του Εαυτού είναι το Κέντρο. Μην προσκολλάσαι σε σύμβολα ή σε λέξεις. Στην Ιερή Στιγμή, στο Αιώνιο Παρόν, μόνο ο Χριστός υπάρχει.

Με αγάπη και ευλογίες,
David

Φώτιση = Η απομάκρυνση της ιδέας ενός διαχωρισμένου εαυτού

Η προσέγγισή μας επικεντρώνεται στην Καθοδήγηση του Πνεύματος εντός μας, η οποία δρα σαν εσωτερική πυξίδα που επιτρέπει τη διαδρομή να δίνεται κάθε στιγμή. Πρόκειται για μία πρακτική, άμεση και ενιαία προσέγγιση, όπου τα πάντα στην καθημερινή μας ζωή χρησιμοποιούνται για ένα Σκοπό: να φθάσουμε στην εμπειρία της αληθινής ελευθερίας. Το Πνεύμα μας συναντά εκεί όπου πιστεύουμε ότι είμαστε, ξετυλίγοντάς μας και παίρνοντάς μας όλο και βαθύτερα, επεκτείνοντας το νου μας στην συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει ξεχωριστός εαυτός. Μας έχουν Δοθεί και σκαλοπάτια για να περάσουμε εύκολα μέσα από το μονοπάτι στο Παρόν, όπου η έννοια του μονοπατιού εξαφανίζεται καθώς εγκαταλείπονται όλες οι έννοιες και αναγνωρίζεται ότι ποτέ δεν υπήρξε κάτι λάθος (και το μονοπάτι ούτε καν υπήρχε!)

Αναπαυόμενοι στο Παρόν
Το Παρόν είναι μία εμπειρία πληρότητας, στην οποία δεν θεωρούμε ότι έχουμε έλλειψη από τίποτα και η ιδέα του χρόνου εξαφανίζεται. Οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί του κόσμου εξαφανίζονται και το μόνο που παραμένει είναι η Αγάπη.

Μόνο Μία Λύση
Φαίνεται πως υπάρχουν πολλά προβλήματα στον κόσμο, τα οποία απαιτούν μία χωριστή λύση το καθένα, όμως στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο ένα φαινομενικό πρόβλημα, η ιδέα ότι ο διαχωρισμός είναι αληθινός. Ο κόσμος χρησιμοποιήθηκε για να κρύψει την Αλήθεια και να αποσπάσει το νου από την εσωτερική αναζήτηση. Η Λύση δεν θα βρεθεί ποτέ στο επίπεδο του προβλήματος, και έτσι χρειάζεται να αμφισβητήσουμε όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε και όλα όσα νομίζουμε ότι είμαστε, ώστε να φθάσουμε στην επίγνωση της Αληθινής μας Φύσης. Η Μόνη Λύση είναι η υπέρβαση της ιδέας ότι θα μπορούσε ποτέ να υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Η αλήθεια βρίσκεται Μέσα Σου
Οι μέρες που ψάχναμε έξω από τον εαυτό μας τελείωσαν. Αυτό ήταν απλώς μία απόσπαση της προσοχής! Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να είμαστε ανοικτοί για να λάβουμε αυτό που έχει ήδη Δοθεί. Δεν υπάρχει πουθενά να πάμε και τίποτα να πετύχουμε, διότι είναι ήδη Εδώ, και τίποτα έξω από μας δεν μπορεί να μας δώσει αυτό που μας έχει ήδη Δοθεί. Η Αλήθεια του Ποιοι Είμαστε μας αποκαλύπτεται όταν δεν επιθυμούμε τίποτα άλλο και αναπαυόμαστε στο Παρόν του Θεού ως το μοναδικό μας επίκεντρο.

Ακολουθώντας την εσωτερική καθοδήγηση = Ειρήνη του Νου
Όταν ακολουθεί κανείς την εσωτερική του καθοδήγηση ζει μέσα σε μια συνεχή ροή, χορεύει ένα τέλειο χορό. Διαίσθηση είναι η εμπειρία του Παρόντος. Είναι να ακούς και να ακολουθείς χωρίς κάποιο μελλοντικό στόχο. Παρόλο ότι το να ακολουθείς την Καθοδήγηση έχει σχέση με την ένωση με το Παρόν πέρα από τις μορφές, όμως είναι παράλληλα και πολύ πρακτικό. Μας Δίνεται τι να πούμε, που να πάμε, τι να κάνουμε, κλπ. Αυτή η Φωνή ή αυτό το Συναίσθημα είναι η εσωτερική μας Σοφία, ο Αληθινός μας Εαυτός, που μας καθοδηγεί στην συνειδητοποίηση ότι Είμαστε η Καθοδήγηση.

Η Φώτιση είναι Ακριβώς Εδώ και Τώρα
Ανεξάρτητα από το πόσο βελτιωμένος ή φουσκωμένος είναι ο περιορισμένος εαυτός μας, δεν θα γίνει ποτέ ο αμετάβλητος, αιώνιος Εαυτός που δημιούργησε ο Θεός. Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε την παγίδα να νομίζουμε ότι η ευτυχία, η ειρήνη του νου και η σωτηρία είναι κάπου μακριά στο μέλλον, ώστε να καταλάβουμε ότι κάθε στιγμή είναι μία ευκαιρία. Η γραμμική αντίληψη του χρόνου (παρελθόν / μέλλον) είναι μέρος του δυαδικού συστήματος πεποιθήσεων, που πρέπει να αμφισβητηθεί. Υπάρχει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση στην εμπειρία του ΤΩΡΑ. Ο Θεός δεν μας αρνείται τίποτα, ούτε μας κουνάει το καρότο της αιώνιας ειρήνης, λέγοντας: «Εδώ είναι η Φώτιση, συνεχίστε να αγωνίζεστε ...ώχ, την χάσατε πάλι.» Η Φώτιση είναι εδώ και τώρα.

Ο Παράδεισος είναι Τώρα
«Η Βασιλεία των Ουρανών είναι πλησίον» σημαίνει ότι είναι Τώρα. Το Τώρα είναι η πύλη προς την Αιωνιότητα, γιατί ο χρόνος και η Αιωνιότητα δεν μπορούν να υπάρχουν και οι δύο. Όλα είναι Ένα με το Θεό και είμαστε ευγνώμονες για την Αγαπημένη Αιωνιότητα, που είναι Πραγματική και Αληθινή. Τώρα είναι η ώρα της Σωτηρίας!

Φόβος της οικειότητας

Ερώτηση:
Αγαπητέ David,

Έχω αυτό το φόβο για το δέσιμο και τη δέσμευση που με εμποδίζει να εκφράζω ανοιχτά την αγάπη και τρυφερότητα μου στους άλλους. Όταν είμαι με τους φίλους και την οικογένειά μου η καρδιά μου είναι κρύα και δεν αισθάνομαι καμία θερμή αίσθηση ή συναίσθημα για τους άλλους.

David Hoffmeister:
Αγαπημένε μου,

Σε ευχαριστώ που μου έγραψες και άνοιξες την καρδιά σου σχετικά με αυτό που σε απασχολεί. Ο φόβος για τη δέσμευση, για την οποία μιλάς είναι πραγματικά φόβος για την οικειότητα. Αυτός ο φόβος δεν σχετίζεται με την σεξουαλική οικειότητα, αλλά είναι ο φόβος να αποκαλύψεις τον βαθύτερο εαυτό σου, επειδή πιστεύεις ότι το αποτέλεσμα θα είναι η απόρριψη ή η δέσμευση.

Η αγάπη και η τρυφερότητα συγκρατούνται εξ αιτίας της πίστης ότι συγκεκριμένες προσδοκίες συνδέονται μαζί τους. Η αγάπη πρέπει να δίνεται ελεύθερα για να είναι Αγάπη, και ισχύει το ίδιο με την τρυφερότητα. Αν υπάρχουν δεσμεύσεις συνδεδεμένες με την αγάπη και την τρυφερότητα, τότε υπάρχουν επίσης και προσδοκίες. Έχεις την ευκαιρία να ανοίξεις συναισθηματικά και να δεις πόσο όμορφα αισθάνεσαι, όταν επεκτείνεις την αγάπη. Καθώς εξασκείσαι στην επέκταση την αγάπης και καλλιεργείσαι στην έκφραση της τρυφερότητας όπως το Άγιο Πνεύμα σε Καθοδηγεί, θα σου φαίνεται όλο και πιο φυσιολογικό. Θα καθοδηγείσαι σε τέτοιου είδους ευκαιρίες και καθώς θα επιτρέπεις το Άγιο Πνεύμα να λάμπει μέσα από σένα, θα σου φαίνεται όλο και πιο φυσιολογικό.

Οι παλιές αναστολές καθαρίζονται με τον κοινό μας Στόχο. Τα όρια που κάποτε τοποθετήθηκαν στο νου αρχίζουν να χαλαρώνουν και να διαλύονται. Στη συνέχεια, η προσοχή μετατοπίζεται από το να παίρνεις, στο να δίνεις χωρίς προσδοκίες. Και μια αίσθηση Ευκολίας σε Οδηγεί ανεπιφύλακτα.

Καθώς κάνεις την εσωτερική δουλειά της συγχώρεσης, θα αισθανθείς όλο πιο εναρμονισμένος με το Πνεύμα σε επίπεδο δόνησης και οι άλλοι θα γίνονται μάρτυρες της κατάστασης του νου σου. Όλοι αντικατοπτρίζουν την κατάσταση του νου τους και καθώς εφαρμόζεις τα Μαθήματα Θαυμάτων και ρέεις πιο σταθερά στο θαύμα θα αισθανθείς τη ζεστασιά και την αγάπη που απορρέει από τον κοινό μας Σκοπό. Θα χαμογελάς πιο συχνά και καθώς θα εστιάζεσαι στο Σκοπό θα φαίνεται σαν να φοράς ένα χαμόγελο σχεδόν μόνιμα. Θα παρατηρήσεις επίσης χαμόγελα και γέλια παντού γύρω σου και η αγάπη και η τρυφερότητα που επιθυμείς θα είναι εμφανείς όταν ο Σκοπός μας θα είναι εμφανής.

Καθώς θα αισθάνεσαι καλά μέσα σου και με βεβαιότητα θα επεκτείνεις το πώς αισθάνεσαι προς τα έξω, θα παρατηρήσεις πόσο εύκολο θα σου είναι να ζητήσεις ένα ραντεβού από μια κοπέλα. Και χωρίς προσδοκίες το ραντεβού θα είναι μια χαρούμενη ιερή συνάντηση. Άφησε την εμπιστοσύνη σου στο Άγιο Πνεύμα να μεγαλώσει και να παρακολούθησε πώς θα θερμαίνει την καρδιά σου. Μια ζεστή λάμψη είναι η φυσική μας κατάσταση.

Με αγάπη και ευλογία,
David

Ο Βασικός Νόμος του Νου

Υπάρχει ένα ρητό, "Παίρνεις αυτό που ζητάς". Λέγεται με πολλούς τρόπους: «ότι σπέρνεις, αυτό θερίζεις», «το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι το ίδιο», και «ο νους παίρνει ακριβώς αυτό που θέλει». Ο βασικός νόμος του νου δείχνει ότι όλα όσα βιώνω τα έχω ζητήσει, τα έχω επιθυμήσει, και ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτόν τον Νόμο.

Αυτός ο νόμος ισχύει για όλα όσα πιστεύω, σκέφτομαι, αισθάνομαι και αντιλαμβάνομαι. Από τη στιγμή που έχουμε εννοήσει αυτόν τον νόμο έστω και ελάχιστα, οι έννοιες του τυχαίου και της τύχης χάνουν το νόημά τους και συνειδητοποιούμε την ύπαρξη μιας άρρηκτης Ολότητας Ειρήνης και Αγάπης.

Αυτή η επέκταση της συνείδησης καρποφορεί πλήρως στον συγχωρεμένο κόσμο, στον οποίο η Ειρήνη σκεπάζει όλες τις αντιλήψεις. Και την μνήμη του Αληθινού Εαυτού ακολουθεί η Αληθινή Ταυτότητά μας στον Θεό, όπως ο μεσημεριανός ήλιος ακολουθεί την αυγή σε αυτόν τον κόσμο.

Έτσι θα βρούμε τον εαυτό μας ως ένα ον, ενωμένο με τον Στοργικό Δημιουργό. Ενώνομαι μαζί σας αδελφοί και αδελφές μου, γιατί μετέχουμε του ίδιου Στοργικού Νου. Ευχαριστώ τον Θεό που δημιούργησε αυτό το Νου Τέλειο και Αιώνιο και Άπειρο. Η δική μας δουλειά είναι η συγχώρεση των ψευδαισθήσεων, ώστε να θυμηθούμε και να αναγνωρίσουμε την Αλήθεια. Θα γνωρίσουμε την Αλήθεια και την Αλήθεια θα μας ελευθερώσει!

Η αληθινή σχέση

«Η κοινωνική τάξη, το status, και πολλά διαφορετικά πράγματα φαίνονται να έχουν κοινά σημεία στον κόσμο. Κατά την άποψη του κόσμου όλα αυτά αποτελούν συστατικά για την δημιουργία μιας καλής σχέσης. Ωστόσο, ξαναγυρίζουμε στο σημείο από όπου ξεκινήσαμε, ότι δηλαδή δεν γνωρίζουμε την αληθινή σχέση. Και ο λόγος που δεν την γνωρίζουμε είναι γιατί αυτό που ο κόσμος αποκαλεί αληθινή σχέση δεν είναι καθόλου αληθινή σχέση. Όντας ψευδής, αποτελεί μια φάρσα. Φαίνεται ότι θα κρατήσει τις υποσχέσεις της ευτυχίας και της αρμονίας. Το ιδανικό ότι θα ζήσουμε «ευτυχισμένοι για πάντα» είναι απατηλή, και καθώς βιώνουμε τις εμπειρίες αυτού του κόσμου αυτό το ιδανικό φαίνεται να καταρρέει ξανά και ξανά και ξανά. Η απατηλή μορφή ποτέ δεν διαρκεί, γιατί αυτό που φτιάχτηκε προσωρινό δεν μπορεί ποτέ να είναι αιώνιο. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για την αιώνια αγάπη του Θεού.

Ο εξαπατημένος νους αποβλέπει στις μορφές και στο παρελθόν για να καλύψει το κενό που αισθάνεται. Ο εξαπατημένος νους έχει αρνηθεί την τελειότητα της αυτής της στιγμής, και επιχειρεί να αλλάζει τις μορφές μέχρι να βρει το ιδανικό, την τέλεια μορφή ευτυχίας. Δηλαδή ψάχνει την αγάπη εκεί όπου δεν μπορεί να βρεθεί. Δηλαδή ψάχνει για την αιωνιότητα στο χρόνο-χώρο. Ωστόσο ο χρόνος δεν μπορεί ποτέ να πάρει τη θέση της αιωνιότητας, ούτε μπορεί το πεπερασμένο να αντικαταστήσει το Άπειρο. Και η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας δεν μπορεί ποτέ να πάρει τη θέση του Εαυτού που ο Θεός δημιούργησε για πάντα σαν Πνεύμα ».

~ David Hoffmeister

Απόσπασμα από το βιβλίο Awakening through A Course in Miracles.

Είναι χρήσιμο να έχω έναν γκουρού;

Απολαύστε το ακόλουθο e-mail που έλαβε ο David Hoffmeister σχετικά με την έννοια του "γκουρού", όπως αναφέρεται στα Μαθήματα Θαυμάτων, καθώς και την χρήσιμη απάντηση του David παρακάτω.

Ερώτηση:
Αγαπητέ David,

Είναι χρήσιμο να έχουμε έναν γκουρού στη ζωή μας, ειδικά όταν περνάμε μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μας; Έχω διαβάσει ότι όλοι χρειαζόμαστε βοήθεια για να ακυρώσουμε όσα μάθαμε. Εδώ έρχεται το θέμα της μεσολαβητικής προσευχής ή ενός γκουρού κατά προτίμηση με εμπειρία και κληρονομικότητα σε αυτή τη δουλειά. Όλα έχουν να κάνουν με την ενέργεια αυτού του ατόμου και της ομάδας με την οποία είναι ενωμένος δια πνεύματος.

Μελετάω τα Μαθήματα Θαυμάτων και θεωρώ ότι έχω αναπτυχθεί πάρα πολύ σε συνδυασμό με όλα τα άλλα πνευματικά βιβλία και τη δουλειά που έχω κάνει. Ωστόσο, βλέπω τώρα ότι ακόμη και ο ίδιος ο γκουρού μου χρειάζεται να ακυρώσει κάποια πράγματα που έμαθε. Τα Μαθήματα Θαυμάτων μας διδάσκουν ότι δεν πρέπει να βάζουμε κανέναν πολύ ψηλά στη συνείδησή μας και το βλέπω αυτό τώρα. Μου πήρε ένα χρόνο και άλλη μια σκοτεινή περίοδο της ζωής μου για να δω ότι παραμέρισα τον εαυτό μου, γνωρίζοντας ότι υπήρχε ένας άλλος τρόπος για να χειριστώ μια ασθένειά μου. Ήταν λόγω αυτού του γκουρού που ανέβαλα να ακολουθήσω την εσωτερική μου φωνή. Πιστεύω ότι το μάθημα είναι ότι έχουμε όλοι μέσα μας τη θεία ενέργεια και όταν ο γκουρού μου μιλά, ακριβώς όπως και οποιοσδήποτε άλλος στη ζωή, πρέπει να διακρίνω τις πληροφορίες και να ψάχνω μέσα μου για την τελική απάντηση.

Κάθε φορά που απομακρύνω αυτή την παρόρμηση βρίσκω εμπόδια στο δρόμο μου. Έτσι έχω μπερδευτεί. Βλέπω μια μεγάλη αλλαγή μέσα μου με αυτόν τον γκουρού, αλλά ταυτόχρονα βρίσκω ότι οι συμβουλές του μπορεί να έρχονται σε σύγκρουση με τις εσωτερικές πεποιθήσεις μου, που είμαι αναγκασμένος να υπακούσω. Θεωρώ ότι πρέπει να τις υπακούσω και το μάθημα που πρέπει να πάρω είναι αυτό: Άκουσε την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΗΓΗ – την εσωτερική. Παρακαλώ βοήθησε με να δω αν υπάρχει κάτι που δεν βλέπω σε αυτό το θέμα.

David Hoffmeister:
Αγαπημένε,

Σε ευχαριστώ για το ειλικρινές και εγκάρδιο email σου.

Τα πρότυπα (όπως οι γκουρού ή οι δάσκαλοι ή οι πνευματικοί οδηγοί) είναι πολύ χρήσιμες βάσεις, καθώς βοηθούν να παραγκωνισθεί το εγώ. Μπορούν να αποτελέσουν έμπνευση και να στηρίξουν την επιθυμία του νου να αφυπνισθεί. Μπορούν να προσφέρουν πολύ χρήσιμες και πρακτικές συμβουλές, διδασκαλίες και παραδείγματα. Ωστόσο, η αποδοχή της Εξιλέωσης είναι αποκλειστική ευθύνη του ατόμου και είναι μια απόφαση του νου που ξεπερνά την έννοια της προσωπικότητας.

Τα άτομα δεν διαφωτίζονται, γιατί ο νους που πιστεύει ότι είναι ένα άτομο κοιμάται και ονειρεύεται την εξορία από την Ενότητα του Πνεύματος. Επειδή ο εξαπατημένος νους πιστεύει στον γραμμικό χρόνο, η αφύπνιση φαίνεται ότι συμβαίνει σταδιακά. Κατά την φαινομενική "διαδικασία" της Αφύπνισης, χρησιμοποιούνται σύμβολα από το Άγιο Πνεύμα σαν βάσεις που αντικατοπτρίζουν τις "υψηλότερες" ή "πιο επεκτατικές" συνειδητότες. Ένας γκουρού μπορεί να είναι σύμβολο της δυνατότητας της Αφύπνισης, όμως η εμπειρία της Αφύπνισης είναι απρόσωπη, άνευ όρων και αφηρημένη. Η "σκοτεινή περίοδος" αποτελεί πάντα πειρασμό για να διατηρήσει κανείς την αίσθηση της ατομικότητας, της ιδιωτικότητας, της αυτονομίας και της μοναδικότητας. Όλα τα σκοτάδια που αντιλαμβανόμαστε αντανακλούν την πεποίθηση ότι υπάρχουν ιδιωτικοί νόες με ιδιωτικές σκέψεις. Ο νους είναι ένας στη συγχώρεση και ένας στην αλήθεια.

Είναι θαυμάσιο ότι καταλαβαίνεις πως το μάθημα της διάκρισης είναι πάντα θέμα του ίδιου του ενδιαφερομένου. Χρησιμοποίησε τα συναισθήματά σου σαν βαρόμετρο σε αυτή τη διάκριση, γιατί το πώς αισθάνεσαι είναι η μόνη σωστή χρήση της κρίσης μέχρι να γίνει φανερό ότι οποιαδήποτε κρίση είναι τελείως αδύνατη. Ακολούθησε τη χαρά! Ακολουθήστε την ευδαιμονία!

Καθώς κοιτάζεις μέσα σου και δεν κάνεις καμία προσπάθεια να προστατεύσεις ή να υπερασπιστείς το εγώ, θα βιώσεις την Αγάπη που το εγώ φτιάχτηκε για να κρύψει. Η αγάπη απλά Είναι και όταν τα εμπόδια στην συνειδητοποίηση της Παρουσίας της Αγάπης έχουν απομακρυνθεί, μόνο η Αγάπη παραμένει.

Όταν σκέφτεσαι την έννοια του γκουρού, να σκέφτεσαι αυτό:

Εσύ είσαι εσύ.

Μία απλή υπενθύμιση: Είμαι όπως ο Θεός με δημιούργησε.

Αυτή είναι η Δύναμη του Τώρα.

Αυτή είναι η απλότητα της Ύπαρξης.

Η αλήθεια είναι απλή. Το εγώ ήταν η ψευδαίσθηση της σύγχυσης και της πολυπλοκότητας.

Με αγάπη και ενότητα,
David

Φόβος και έλεγχος στις σχέσεις

Ήρθε ο καιρός να σταματήσουμε την ανθρωπαρέσκεια

David Hoffmeister Μαθήματα Θαυμάτων

Ερώτηση:
Αγαπητέ David,

Θα σε παρακαλούσα να μου έδινες κάποια καθοδήγηση στο θέμα του φόβου και του ελέγχου στις σχέσεις καθώς και τρόπο να ξεφύγει κανείς από την Ιδιαιτερότητα.

David Hoffmeister:
Πολυαγαπημένε μου,

Σε ευχαριστώ που μου έγραψες και μοιράστηκες μαζί μου αυτό που έχεις στην καρδιά σου. Όσο περισσότερο το εγώ εκτίθεται και έρχεται στην επίγνωσή μας, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουμε να το πιστέψουμε.

Οι σχέσεις που περιλαμβάνουν εξάρτηση, απαιτήσεις και προσδοκίες είναι μαρτυρίες του εγώ. Ο κοινός μας Σκοπός θα αποδείξει ότι το εγώ δεν είναι αληθινό και ότι δεν είσαι το εγώ.

Ένας τρόπος που το εγώ φαίνεται να διατηρεί την ενοχή είναι μέσω της ανθρωπαρέσκειας ή της αναζήτησης της παραδοχής του εξωτερικού περιβάλλοντος. Αυτή η άμυνα φαίνεται να εξομαλύνει τις σκληρές άκρες των «σχέσεων» μεταξύ των ανθρώπων, αν και στην πραγματικότητα θέτει υπό έλεγχο και συγκράτηση την ενοχή που υποβόσκει και εξυπηρετεί στο να την κρύψει κανείς και να την προστατεύσει. Η ανθρωπαρέσκεια είναι μία συμβιβαστική προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει κανείς την σύγκρουση, ενώ στην πραγματικότητα προστατεύει και διατηρεί μία αίσθηση ενοχής που δημιουργεί η αντίληψη της σύγκρουσης.

Ο κοιμώμενος νους δεν θα επαναλάμβανε αυτήν την τρελή προσπάθεια ξανά και ξανά, αν δεν πίστευε ότι η αγάπη και η ευτυχία και η οικειότητα μπορεί να βρεθεί σε μια συγκεκριμένη μορφή. Η θεϊκή αγάπη είναι η Πληρότητα (Πνεύμα) και δεν μπορεί να βρεθεί σε μορφή κανενός είδους.

Το Άγιο Πνεύμα Βοηθάει στην μετάβαση από την αναζήτηση της «αγάπης με μορφή» στην αναζήτηση της εσωτερικής αγάπης, θυμίζοντας μας ότι το Θέλημά μας είναι Παγκόσμιο και δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με τις μορφές κανενός είδους. Αυτός ο κόσμος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία εικονική εκπροσώπηση της «αναζήτησης της αγάπης σε λάθος μέρη».

Μου γράφεις: «Αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι τρομοκρατούνται στην ιδέα μιας αγάπης που δεν είναι «ιδιαίτερη», και κάνουν ότι μπορούν για να την κάνουν «ιδιαίτερη». Η «ιδιαιτερότητα» είναι η προσπάθεια του εγώ να φτιάξει ένα υποκατάστατο της «αγάπης» ή μία οικειότητα μακριά από το Θεό. Ο Θεός δημιουργεί την Αιώνια Αγάπη ως Πνεύμα και το εγώ, που είναι αυτή καθεαυτή η προσπάθεια της άρνησης της Αιώνιας Αγάπης, επινόησε τον «από πρόσωπο προς πρόσωπο» τύπο αγάπης για να πάρει τη θέση της Θεϊκής Αιώνιας Αγάπης. Η πίστη στο αίσθημα της εγκατάλειψης που βιώνει κάποιος όταν σκέφτεται μια παλιά του «σχέση» είναι μία κάλυψη για την πίστη και τα συναισθήματα της εγκατάλειψης από τον Θεό, που βρίσκονται βαθιά θαμμένα μέσα μας.

Δουλεύοντας με το Άγιο Πνεύμα θα δεις ότι η εγκατάλειψη του Θεού είναι αδύνατη, γιατί οι Ιδέες δεν εγκαταλείπουν την Πηγή τους και ο Χριστός δεν θα μπορούσε ποτέ να εγκαταλείψει το Νου του Θεού. Η ενοχή που αναφέρεις φαίνεται να συνδέεται με άτομα με επιφανειακή συνειδητότητα, αλλά η οντολογική ενοχή της πίστης ότι είναι δυνατόν πραγματικά να χωριστείς από το Θεό είναι το ένα και μοναδικό λάθος που πρέπει να Διορθωθεί και να συγχωρηθεί.

Καθώς αρχίζεις να Αφυπνίζεσαι, αρχίζει να έρχεται στην επίγνωσή σου ότι όλα όσα συλλαμβάνει κάποιος είναι μία αντανάκλαση αυτών που πιστεύει. Αν πιστεύεις στην εγκατάλειψη, θα συλλαμβάνεις μαρτυρίες αυτής της πεποίθησης. Αν πιστεύεις στο φόβο, θα συλλαμβάνεις μαρτυρίες αυτής της πεποίθησης. Γίνεται γρήγορα φανερό ότι η επανεξέταση του νου ή η πλήρης μεταμόρφωση του νου είναι ο μόνος τρόπος να βιώσει κανείς την διαρκή ειρήνη, αγάπη, οικειότητα και ελευθερία.

Έχω γράψει τις παρακάτω σκέψεις σε ένα σχετικό έντυπο:

«Οι σχέσεις φαίνονται να είναι δύσκολα εγχειρήματα σε αυτόν τον κόσμο. Φαίνονται να είναι ένα μείγμα αγάπης και μίσους, έλξης και απώθησης, χαράς και μιζέριας. Ο Ιησούς αναφέρει στις ιδιαίτερες σχέσεις αγάπης και μίσους ως καταστροφικές, εγωιστικές, κτητικές και αποκλειστικές. Αυτές είναι οι σχέσεις που βασίζονται στο εγώ, που αποτελούν ύμνους επαίνων στον δημιουργό τους.

Η ιερή σχέση είναι μία παρομοίωση της ειδικής σχέσης που παραδόθηκε στο Άγιο Πνεύμα για τον Σκοπό του, που είναι η συγχώρεση. Η ιερή σχέση είναι μία θεραπευμένη σχέση που αντανακλά την πληρότητα και την ολοκλήρωση. Πέρα από όλες τις παρομοιώσεις, θα μπορούσε κανείς να πει ότι η μόνη πραγματική σχέση είναι αυτή του Πνεύματος, του Θεού και της Δημιουργίας, του Πατέρα και του Υιού. Καθώς η μόνη αληθινή σχέση δίδεται από το Θεό, η άγια σχέση διδάσκεται από το Άγιο Πνεύμα. Καθώς η «αρχή της έλλειψης» ανατρέπεται από το Άγιο Πνεύμα, η αίσθηση της έλλειψης, της ανεπάρκειας, της αδυναμίας και της μη ολοκλήρωσης, που είναι χαρακτηριστικά της ιδιαίτερης σχέσης, αντικαθίστανται στην ιερή σχέση με την ενότητα, την επέκταση, την εκτίμηση και την αποδοχή.

Μου αρέσει να μιλάω για την ιδιαίτερη σχέση σε παρελθόντα χρόνο, γιατί όπως και με τα πάντα που αφορούν το εγώ, αποτελεί παρελθόν. Αν θυμηθούμε τη μεταφυσική, ο κοιμισμένος νους τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ από το φως, ώστε προσπάθησε να κρυφθεί από τον Θεό σε έναν κόσμο της μορφής. Πιστεύοντας ότι αποσπάστηκε από τον Ουρανό, προσπάθησε να δημιουργήσει έναν εαυτό που η "νέα" του ταυτότητα είναι κομμάτι ενός κόσμου σωμάτων. Προσπάθησε να ξεχάσει την Ταυτότητά του ως Πνεύμα. Καθώς αναγνωρίστηκε ως σώμα, ήταν ασταθής για αυτή τη "νέα" ταυτότητα επειδή, αν και προσπάθησε να ξεχάσει το φως, βαθιά μέσα του γνώριζε ότι αυτός δημιουργούσε αυτόν τον κόσμο και ότι μπορούσε και έπρεπε να θυμηθεί το Θεό.

Όντας αβέβαιος και επειδή φοβόταν να πάει πίσω στο φως, έψαξε για μια ‘εξωτερική’ λύση – άλλα σώματα με τα οποία μπορούσε να ‘ενωθεί’ για να βρει την ευτυχία και την ολοκλήρωση. Έτσι ξεκίνησε η ονομαζόμενη ‘αλληλεξάρτηση’ των ιδιαίτερων σχέσεων. Μόλις ο νους πίστεψε ότι ήταν έξω στο κόσμο, επιδίωξε να ανακουφίσει την ενοχή και τον φόβο και τη μοναξιά και το κενό που αισθάνθηκε μέσα του, έξω από αυτόν. Έψαξε για άλλα σώματα να τα κάνει φίλους και συντρόφους.

Οι επαφές με τους ‘σωστούς ανθρώπους’, που είναι οι αντικαταστάτες του Θεού για τον κοιμώμενο νου, έγιναν πολύ σημαντικές. Όλος ο κόσμος έγινε μία γιγάντια ιδιαίτερη σχέση, επειδή όλα όσα συνδέονταν με το νου στον κόσμο φτιάχτηκαν σαν υποκατάστατα του Θεού. Και ο λόγος που οι ιδιαίτερες σχέσεις αγάπης και μίσους δεν είναι ποτέ εντελώς ικανοποιητικές και ποτέ δεν φέρνουν ειρήνη και ευτυχία που διαρκεί είναι επειδή ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει αντικαταστάτης της αγάπης του Θεού.

Η ιερή σχέση μπορεί να βιωθεί τώρα μόνο σαν μία αντανάκλαση της αγάπης του Θεού. Είναι ανάλογη του αληθινού κόσμου, της απόλυτης συγχώρεσης, ή της θεραπευμένης αντίληψης. Καθώς κάποιος συνειδητοποιεί το αδύνατο της προσωπικής κρίσης, συνειδητοποιεί επίσης το αδύνατο των ιδιαίτερων σχέσεων οποιουδήποτε είδους. Η ιερή σχέση, λοιπόν, δεν είναι προσωπική με την έννοια της επαφής των σωμάτων. Είναι συμβολική μιας συμπαντιαίας ολότητας, μιας κατάστασης του νου που μπορεί μόνο να δώσει από την ολοκληρωμένη του τελειότητα. Η ιδέα του να ‘πάρω’ κάτι σαν αντάλλαγμα για κάτι άλλο είναι απολύτως ανούσια αυτή τη στιγμή. Τώρα υπάρχει μόνο ξεκούραση, ικανοποίηση και εκπλήρωση.»

Καθώς εγκαταλείπεις τις ψεύτικες πεποιθήσεις και τις σκέψεις επίθεσης η αντίληψή σου για τον κόσμο και τις σχέσεις θα αλλάξουν δραματικά. Μάρτυρες που θα βρίσκονται σε ευθυγράμμιση με το νέο σου Σκοπό θα έρθουν στην επίγνωση σου άφθονες. Τα θαύματα θα γεμίσουν το ιερό νου σου και οι άνθρωποι θα φαίνονται σαν άγγελοι παρά σαν άνθρωποι. Η αδελφική αγάπη είναι μία όμορφη αντανάκλαση του Σκοπού που μοιραζόμαστε, και θα δεις ότι είσαι ελεύθερος να εκφράσεις ελεύθερα αυτή την αγάπη, χωρίς όρια ή περιορισμούς κάθε είδους.

Χαιρόμαστε μέσα από την καρδιά μας να εκφράζουμε την Απροϋπόθετη Αγάπη του Θεού, και θα αποκτήσεις εμπιστοσύνη σε αυτήν την έκφραση κάθε φορά που θα επιτρέπεις την Αγάπη να ρέει μέσα από σένα. Η κλήση για Αγάπη στους αδελφούς και τις αδελφές μας είναι η κλήση για Αγάπη μέσα μας. Γνωρίζουμε την Αγάπη όταν την επεκτείνουμε και όλες καταστάσεις που νομίσαμε ότι μας πλήγωσαν είναι μόνο ευκαιρίες για να εγκαταλείψουμε τις ψεύτικες πεποιθήσεις και την εξωτερική όψη των πραγμάτων.

Είμαι ενωμένος μαζί σου στο Σκοπό του Αγίου Πνεύματος που οδηγεί πέρα από την προσωπική προοπτική του εγώ στο θέμα των "σχέσεων" με τη μόνη πραγματική σχέση: Θεός και Δημιουργία.

Με Θεϊκές ευλογίες Άγιο Παιδί του Θεού.

Με παντοτινή αγάπη,
David

O Φόβος να κοιτάξεις εσωτερικά

Το ακόλουθο μήνυμα προήλθε από διάλογο μεταξύ του David και μερικών συμμετεχόντων σε μια μικρή συγκέντρωση. Αναφέρεται στο κεφάλαιο 21 της Θεωρίας, Λογική και Αντίληψη, Ενότητα 4, Ο Φόβος να κοιτάξεις εσωτερικά.

David Hoffmeister: Ένα κοινό θέμα που εμφανίζεται, είτε παίρνει τη μορφή της εξάντλησης ή του λήθαργου ή της αντίστασης στη μελέτη ή της συμμετοχής στις συγκεντρώσεις ...η αντίσταση είναι απλώς μια έκφραση φόβου και γι αυτό το κεφάλαιο αυτό “Ο φόβος να κοιτάξεις εσωτερικά” μπορεί να είναι βοηθήσει. Αυτό είναι που χρειάζεται πραγματικά να δούμε.

«Θυμήσου ότι το εγώ δεν είναι μόνο του. Η βασιλεία του μετριάζεται και τον άγνωστο «εχθρό» του, Τον οποίο δεν μπορεί ούτε να δει, τον φοβάται.» (Μαθήματα Θαυμάτων)

Το εγώ δεν αντέχει να κοιτάξει το φως. Αισθάνεται ότι υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από αυτό, αλλά δεν αντέχει να το κοιτάξει. «Τι θα γινόταν αν κοίταζες μέσα σου και δεν έβλεπες καμία αμαρτία; Αυτή η «τρομακτική» ερώτηση είναι μια ερώτηση που το εγώ ποτέ δεν κάνει. Και εσύ που τώρα την κάνεις, απειλείς όλο το αμυντικό σύστημα του εγώ πάρα πολύ σοβαρά για να νοιαστεί να προσποιηθεί ότι είναι φίλος σου. (Μαθήματα Θαυμάτων)

Αυτές οι λίγες προτάσεις αρχίζουν να μας δίνουν κάποια ιδέα ότι το μυαλό αρχίζει να αναρωτιέται "Τι γίνεται αν είμαι αθώος; Τι γίνεται αν είμαι αναμάρτητος και χωρίς ενοχή;"

Το εγώ τρομάζει και μόνο με αυτή την αμφισβήτηση. Θέλει να επιστρέψει στην ενασχόληση των ανούσιων πραγμάτων του κόσμου. "Τι γίνεται αν μπορούσα να το κάνω αυτό καλύτερα; Τι κι αν έκανα αυτό ή εκείνο; Μπορώ να έχω μια καλύτερη ψευδαίσθηση; Αυτό είναι το είδος της αμφισβήτησης που το εγώ μπορεί να αντέξει.

«Η απελευθέρωση σου είναι ακόμα μερική, ακόμα περιορισμένη και ανολοκλήρωτη, όμως έχει γεννηθεί μέσα σου. Μη όντας εντελώς τρελός, ήσουν πρόθυμος να κοιτάξεις μεγάλο μέρος της παράνοιας σου και να αναγνωρίσεις την τρέλα της. Η πίστη σου κινείται προς τα μέσα, περνώντας από την παράνοια και (προχωρώντας) προς την λογική. Κι αυτό που η λογική σου λέει τώρα, το εγώ δεν θα το άκουγε. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος έγινε δεκτός από το μέρος του νου σου που το εγώ δεν γνωρίζει καν. Ούτε εσύ επίσης γνώριζες. Και όμως αυτό το μέρος, με το οποίο τώρα ταυτοποιείσαι, δεν φοβάται να κοιτάξει τον εαυτό του. Αυτό δεν γνωρίζει καμία αμαρτία. Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι πρόθυμο να δει τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος ως δικό του;» (Μαθήματα Θαυμάτων)

Αυτές οι παράγραφοι μου θυμίζουν ένα απόσπασμα που διάβαζα τις προάλλες για το διάγραμμα μιας σπείρας. Το απόσπασμα ήταν «Δεν έχετε πάει ακόμα αρκετά πίσω." Είναι ένα αρκετά μεγάλο βήμα να αρχίσει κάποιος να αμφισβητεί τα πάντα, αλλά ο πόνος και η αντίσταση έρχονται από το ότι "δεν έχετε πάει ακόμα αρκετά πίσω". Η μόνη απελευθέρωση, που θα είναι πραγματικά μια αποδέσμευση θα είναι όταν θα καταφέρετε να πάτε στην αρχή. Καθώς αμφισβητείς τα πράγματα, είναι σαν να στριφογυρίζεις προς τα κάτω, πιο κάτω και ακόμη πιο κάτω. Η αντίσταση θα εμφανιστεί ξανά και ξανά επειδή το μυαλό εξακολουθεί να πιστεύει στο εγώ, εξακολουθεί να επενδύει στο εγώ και εξακολουθεί να το πιστεύει, εφόσον δεν έχει πάει στην αρχή του συστήματος σκέψης του εγώ, και καθώς ξετυλίγει όλο και πιο πολύ, εκεί κάτω-κάτω, εκεί που ο θάνατος το περιμένει. Εκεί που ο Θεός θα το τυφλώσει ή που θα υπάρχει κάποια τιμωρία. Εκεί ακριβώς έρχεται η αντίσταση. Είναι ένας φόβος να δούμε τι είναι κάτω από αυτόν τον φόβο.

1oς συμμετέχων: Αυτή η σκέψη έρχεται σε μένα και μου φαίνεται σαν φόβος. Και σχετίζεται με αυτό που λέγαμε χθες, που έλεγες ότι “Ένιωσα πόνο στο παρελθόν και έτσι στοιχηματίζεις ότι πρόκειται να συμβεί και στο μέλλον”. Θα πρέπει να υπάρχει αυτή η σύνδεση που κάνω στο μυαλό όταν λέω «Ξέρω πως είναι αυτός ο πόνος» και αν τον αισθάνθηκα αφόρητο, τότε απλά όταν κοιτάζω τον φόβο του πραγματικού μου φόβου για το Θεό θα με κάνει σκόνη. Αισθάνομαι ότι αυτό βρίσκεται εκεί κάτω, και ότι από εδώ είναι που έρχεται η αντίσταση. Ακόμα και όταν μιλάμε γιαυτό, υπάρχει μια ερώτηση που έρχεται στο μυαλό μου που είναι "Πώς μπορώ να το προσεγγίσω; Πώς μπορώ να έρθω κοντά σε αυτόν τον φόβο στο νου, το φόβο του Θεού;" Φαίνεται τόσο δυσδιάκριτος τις περισσότερες φορές. Έτσι, αυτό μου φαίνεται όπως όταν λες κάτι που είναι συναισθηματικά ωραίο...ακούγεται υπέροχο. Αυτή είναι ακόμα η αίσθηση που έχω όταν το διαβάζω αυτό.

David Hoffmeister: Λοιπόν, ας κοιτάξουμε τον φόβο. Στην αρχή στις ομάδες των Μαθημάτων Θαυμάτων που πήγαινα, όταν είχα τέτοια συναισθήματα, δεν μπορώ να σας πω πόσο έντονες ήταν κάποιες φορές οι απαντήσεις όταν έλεγα ότι ο φόβος δεν είναι πραγματικό συναίσθημα. Όλοι έλεγαν "Τι εννοείς!".

1ος Συμμετέχων: Μου αρέσει αυτό, δεν αντιτίθεμαι σε αυτό. Θα ήθελα να το βιώσω αυτό ....

David Hoffmeister: Αλλά δεν το πιστεύεις.

1ος Συμμετέχων: Είμαι βέβαιος ότι δεν το πιστεύω.

David Hoffmeister: Αυτό είναι το θέμα. Λες ότι υπάρχει αυτή η συσχέτιση σαν να λες «Α, αυτό πραγματικά ήταν άσχημο και μπορεί μόνο να γίνει χειρότερο ή απλώς μια αναλαμπή πόνου που θα νιώσω στο μέλλον. Μπορείς να δεις την πίστη στην πραγματικότητα του συναισθήματος.»

1ος Συμμετέχων: Άρα, αυτή η πίστη πρέπει προφανώς να αμφισβητηθεί. Δεν ξέρω πώς να ξεπεράσω αυτή την πίστη για να την αμφισβητήσω.

David Hoffmeister: Καθώς μπαίνουμε σε αυτή τη συζήτηση, θα έλεγα ότι ένα σημείο που ασχολείται πραγματικά με το συγκεκριμένο θέμα είναι «Τα εμπόδια για την Ειρήνη». Μιλάει για την έλξη για τον πόνο και την έλξη για την ενοχή και το φόβο. Μιλάει πραγματικά για την ερμηνεία που κάνει ο νους σε αυτό το επίπεδο. Με άλλα λόγια ο πόνος είναι απλώς ένας μάρτυρας, όπως συζητήσαμε τις προάλλες, και το εγώ τον ερμηνεύει ως απόδειξη της αμαρτίας. Γιαυτό πονάει τόσο πολύ. Επειδή το εγώ είναι εκεί και λέει “Α, η αμαρτία πρέπει να είναι πραγματική”. Το εγώ χρησιμοποιεί τον πόνο σαν δικαιολογία ή σαν ερμηνεία ότι η αμαρτία είναι αληθινή. Αλλά αυτό είναι μια παρεξήγηση.Ο πόνος είναι μόνο μια εσφαλμένη αντίληψη. Ο πόνος δεν αποδεικνύει τίποτα εκτός αν το θέλεις.

2ος Συμμετέχων: O πόνος δεν αποδεικνύει τίποτα... Εσύ αποφασίζεις τι σημαίνει, εσύ αποφασίζεις ακόμη και αν βάλεις τη λέξη «πόνος» σε αυτό, ώστε να του δώσεις αυτή την ερμηνεία. Μου φαίνεται πως όταν ο νους ταυτίζει τον πόνο με μία κατάσταση, αυτό αποτελεί μια τελειωμένη υπόθεση.

1ος Συμμετέχων: Άρα αυτό που προσπαθώ να αποδείξω είναι ότι είμαι αμαρτωλός.

David Hoffmeister: Μέσω του φακού του εγώ, ναι αυτό είναι. Και αν πάρουμε αυτό το κομμάτι και εισχωρήσουμε περισσότερο, θα βρούμε και πάλι αυτό το θέμα ευχαρίστησης-πόνου. Το εγώ ονομάζει ευχαρίστηση κάποιους πόνους. Κυριολεκτικά ορίζει κάποιους πόνους ως ευχαρίστηση. Φαντάζεσαι ότι έχεις κάποιες σταγόνες πόνου και ότι αν τις κάνεις στην άκρη πιστεύεις πως θα έχεις κάτι διαφορετικό. Ο πόνος και η ευχαρίστηση είναι διαφορετικά ονόματα για το ίδιο πράγμα.

2ος Συμμετέχων: Όλα θέλουν να αποδείξουν ότι αυτό που είμαι είναι μια μικρότητα. Αυτό το μικρό σώμα.

David Hoffmeister: Ένα άλλο πράγμα είναι απλά ότι το σώμα ακολουθεί διαταγές. Προφανώς, το μυαλό έχει αναθέσει αυτό το νόημα ή αυτό το συναίσθημα στον πόνο. Λέει, «θα νιώσεις αυτό»

Αλλά αυτό στο οποίο αποσκοπεί είναι ποιος είναι ο σκοπός; Όσο προσπαθείς να αντιμετωπίσεις τον ίδιο τον πόνο, όσο είσαι ευθυγραμμισμένος με το σκοπό του εγώ, θα αισθάνεσαι αυτά τα μη πραγματικά συναισθήματα, ένα από τα οποία είναι ο πόνος. Βλέπεις πόσο σημαντικό είναι να αρχίζεις να ξεσκεπάσεις τους σκοπούς του εγώ;

Υπερηφάνεια, ευχαρίστηση και επίθεση. Η μόνη διέξοδος από τον πόνο, και το να δεις ότι αυτή η εμπειρία δεν είναι πραγματική, το να δεις ότι δεν έχει καμία πραγματικότητα, είναι να εξετάσεις τον σκοπό του εγώ και να δεις ξεκάθαρα ότι δεν θέλεις να μοιράζεσαι κανένα σκοπό μαζί του. Για όσο καιρό μοιράζεσαι έναν σκοπό με το εγώ, είσαι ευθυγραμμισμένος με το εγώ και θα φαίνεται ότι βιώνεις πόνο, φόβο, ενοχή, κατάθλιψη και κάθε είδους αναστάτωση. Δεν έχει νόημα να λες “Πάρτε αυτόν τον πόνο μακριά μου” όταν τον έχεις επιλέξει. Πρέπει να εξετάσεις τις συνθήκες και τους σκοπούς του εγώ και στη συνέχεια να μην αποδέχεσαι αυτούς τους σκοπούς. Αυτή είναι η απόδραση. Ρώτησες πώς να ξεφύγεις από τον φόβο. Και αυτό γίνεται με το να μην μοιράζεσαι κανένα σκοπό που το εγώ έχει για οτιδήποτε.

1ος Συμμετέχων: Αυτό φαίνεται πολύ δραστικό για εμένα. Ακόμη και όταν το λες σκέφτομαι "Εντάξει, θα εγκαταλείψω την επίθεση, θα εγκαταλείψω τον πόνο, αλλά θα εγκαταλείψω την ευχαρίστηση τελευταία".

David Hoffmeister: Ίσως φαίνεται να πηγαίνει εκεί. Αλλά σου εγγυώμαι ότι θα το παραδώσεις με χαρά. Η χαρά που βιώνεις όταν ταυτίζεσαι με τον σκοπό του να λάμπεις το φως σου και να το επεκτείνεις, θα φαίνεται να γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Ίσως φαίνεται έτσι [να θέλουμε να εγκαταλείψουμε την ευχαρίστηση τελευταία] αλλά θα εξασθενήσει σε σύγκριση με τη χαρά που θα αισθάνεσαι.

1ος Συμμετέχων: Κοίτα, αυτό ακούγεται εντάξει για εμένα . Αλλά το να πεις “Παρέδωσε το αυτό πρώτο” δεν το θέλω.

2ος Συμμετέχων: Απλά να επιθυμείς να βιώσεις την εμπειρία που θα το εξασθενούσε.

1ος Συμμετέχων: Εντάξει. (Γέλιο)

David Hoffmeister: (Γελάει) Αυτό ακούγεται διαχειρίσιμο!

«Η πίστη σου κινείται προς τα μέσα, περνώντας από την παράνοια και (προχωρώντας) προς την λογική. Και αυτό που η λογική σου σού λέει τώρα, το εγώ δεν θα το άκουγε. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος έγινε δεκτός από το μέρος του νου σου που το εγώ δεν γνωρίζει καν. Ούτε εσύ επίσης γνώριζες. Και όμως αυτό το μέρος, με το οποίο τώρα ταυτοποιείσαι, δεν φοβάται να κοιτάξει τον εαυτό του. Αυτό δεν γνωρίζει καμία αμαρτία. Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι πρόθυμο να δει τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος ως δικό του;» (Μαθήματα Θαυμάτων)

Αυτό είναι το θέμα ότι εφ 'όσον κάποιος ταυτίζεται με το εγώ, θα φοβάται να κοιτάξει τον εαυτό του. Έχει την πίστη ότι υπάρχει τόση μαυρίλα,τόση λέρα και τόση βρωμιά στο νου του, που δεν είναι δυνατόν να το κοιτάξει.

1ος Συμμετέχων: Αυτές οι συγκεντρώσεις... Ο μόνος σκοπός αυτών είναι να κοιτάξεις μέσα σου. Το εγώ δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένο γι 'αυτό.

David Hoffmeister: Ο σκοπός αυτών των συγκεντρώσεων είναι να δούμεμέσα μας. Δεν είναι απλώς για το φώς, την αγάπη και την χαρά.Είχαμε συγκεντρώσεις όπου εισχωρήσαμε σε πράγματα και στο τέλος δεν υπήρξε το συναίσθημα της απελευθέρωσης και της χαράς. Συνεπώς, συνεχίζεις να αμφισβητείς. Αυτό είναι που πρέπει να κάνεις. Δεν υπάρχει κάποια τιμωρία, ούτε σε μαστιγώνει κανείς αν δεν το καταλάβετε, απλά συνεχίζετε να αμφισβητείτε.

O Ιησούς αναφέρει από νωρίς στα Μαθήματα ότι στην αρχή θα φαίνεται ότι χρειάζεται πολύ συνειδητή προσπάθεια για να ευθυγραμμιστούμε μαζί του. Φαίνεται να απαιτείται ένα θαύμα, διότι αρχικά χρειάζεται πολύ συνειδητή προσπάθεια.

1ος Συμμετέχων: Και ακόμη και τότε είναι αμφισβητήσιμο.

2ος Συμμετέχων: ... όσο για την ικανότητα σου. Σίγουρα αυτή η σκέψη έρχεται συχνά «Μπορώ να το κάνω αυτό;.

David Hoffmeister: Δεν είναι λογικό ότι αν έχετε κάποια ώθηση, μετά ο νους εκπαιδεύεται και τα κάνει όλα αβίαστα.

1ος Συμμετέχων: Απόλυτα, αυτό είναι λογικό για μένα. Η προσπάθεια δεν φαίνεται να είναι σύμφωνη με το Άγιο Πνεύμα. Αυτές οι δύο λέξεις απλά δεν πάνε μαζί.

David Hoffmeister: Καθώς θα ξεκαθαρίζεις μέσα σου, θα κρατάς το νου σου προστατευμένο. Θα βλέπεις παλιές ψευδαισθήσεις και δεν θα τσιμπάς το δόλωμα. Θα απαρνηθείς τη χαρά σου και θα την επεκτείνεις επειδή αυτό σημαίνει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου.

Δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα, Tίποτα δεν είναι τυχαίο. Παράδωσε τον έλεγχο και μείνε ειρηνικός στο παρόν.

Ερώτηση:
Αγαπητέ David,

Πως μπορώ να αναγνωρίσω τι μπορώ να ελέγξω και τι όχι; Και τι σημαίνει όταν λέμε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο, ή οτι δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα;

David Hoffmeister:
Αγαπημένε,

Αφύπνιση είναι απλά η ξεκάθαρη Επίγνωση ότι η Κατάσταση του Νου (Ειρήνη, Ευτυχία, Ελευθερία, Χαρά) είναι αληθινά Προσωπική Ευθύνη και η αντίληψη (το εγώ) που φαίνεται ότι δημιούργησε τον κόσμο δεν είχε καμία επίδραση στην Πραγματικότητα (Αλήθεια του Πνεύματος). Το να ζείς στο παρόν σημαίνει να "Υπάρχεις", απαλλαγμένος απο τα ψευδαισθησιακά όρια του χρόνου-χώρου.

Μπορείς να ελέγξεις την κατεύθυνση της σκέψης σου και ως εκ τούτου να ευθυγραμμιστείς με το Άγιο Πνεύμα στο Παρόν. Η εξάσκηση με προθυμία της επιλογής του Αγίου Πνεύματος θα φανερώσει την εμπειρία της αληθινής Ύπαρξης, η οποία είναι πέρα από την ψευδαίσθηση της επιλογής.

Είναι αλήθεια ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το σενάριο του Κόσμου έχει παιχτεί σε μια φαινομενική "ανίερη στιγμή" Διορθώθηκε ή Εξουδετερώθηκε από το Άγιο Πνεύμα. Κινήσου με την ροή της Αγάπης του Αγίου Πνέυματος και θα σου γίνει ολοφάνερο ότι όλες οι φαινομενικές αποφάσεις στο κόσμο των μορφών έχουν ήδη γίνει. Αυτή είναι η εμπειρία του χαρούμενου ονείρου της μη-κρίσης. Η προσευχή, η παρακολούθηση του νου και η συγχώρεση φανερώνουν την εμπειρία οτι όλες οι μορφές είναι ψευδείς και ανήκουν στο παρελθόν, και ότι είναι παρελθόν δεν μπορεί να αλλάξει – μόνο να αναγνωριστεί ώς κάτι που έχει τελειώσει. Ο χρόνος και ο χώρος είναι μια ψευδαίσθηση και η ειρήνη του νου έρχεται τη στιγμή που η ψευδαίσθηση συγχωρείται ή απελευθερώνεται.

Η ζωή είναι το Πνεύμα μας που είναι αιώνιο. Το σώμα φαίνεται μόνο να παρακμάζει και να γερνά στο εγώ, και στην πίστη στο χρόνο. Ανακουφίσου με το να ξέρεις ότι το Άγιο Πνέυμα θα κανονίσει τον χρόνο και τον χώρο για τα θαύματα που θα βιώσεις.

Η ενότητά μας δείχνει ότι ο χρόνος δεν είχε καμία επίδραση στην Ταυτότημα μας στον Θεό. Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει την Αιώνια Αγάπη.Αυτό που φαίνεται να ξεθωριάζει δεν ήταν ποτέ Αγάπη, γιατί η Αγάπη κρατά Αιώνια.

Συνέχισε να ανοίγεσαι στα θαύματα που το Άγιο Πνέυμα προσφέρει. Άκουσε τις συγκεντρώσεις που προσφέρονται online, προσευχήσου να σου δοθούν ερμηνείες του Αγίου Πνεύματος με πνεύμα αγάπης, και όλα θα αποκαλυφθούν. Η αφύπνιση είναι μια στιγμή ετοιμότητας και προθυμίας και στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με το χρόνο. Δώσε στο νου σου την άδεια να ξεκουραστεί και να ανυψώσου στη Θεότητα μέσα σου. Τα Θαύματα προσφέρουν έναν αβίαστο τρόπο ροής στο παρόν, και θα τα αναγνωρίσεις από την Ευκολία μέσω της οποίας έρχονται.

Εγκατάλειψε όλες τις προσπάθειες να ελέγξεις πρόσωπα, τόπους και γεγονότα, και παρακολούθησε τον εαυτό σου με το Άγιο Πνεύμα. Συνέχισε να παρακολουθείς και θα έχεις την εμπειρία της ψυχικής αγαλλίασης. Τίποτα άλλο πραγματικά δεν έχει σημασία.

Με Αγάπη & Ευλογίες Τώρα & Πάντα,
David

Αληθινή Οικειότητα και Άγια Σχέση

Ερώτηση: Τί είναι Άγια Σχέση;

David Hoffmeister: Αγαπημένε,

Άγια σχέση είναι ένα σύμβολο του να είσαι σε μία σχέση χωρίς να δίνεις σημασία στο παρελθόν, οπότε το νόημα της άγιας σχέσης είναι να είσαι πλήρως στο παρόν, χωρίς σκέψεις από το παρελθόν να παρεμβαίνουν στη σχέση.

Έτσι είναι πολύ ελεύθερη σχέση, πολύ ανοιχτή ,ελεύθερη από προσδοκίες και όρια, απαλλαγμένη από εγωιστικά κίνητρα, για να παίρνεις, και ελεύθερη, επομένως, από την έννοια της αμοιβαιότητας. Και υπάρχει μια αίσθηση σεβασμού στην Άγια σχέση, μια αίσθηση εμπιστοσύνης.

Η Άγια Σχέση είναι ένα σύμβολο που οδηγεί σε πλήρη και ανοιχτή επικοινωνία όπου τίποτα δεν είναι κρυμμένο. Και αυτή είναι η πιο λαμπρή εμπειρία. Επειδή το εγώ έφτιαξε σώματα και διαπροσωπικές σχέσεις ως υποκατάστατο της ολικής ανοιχτής επικοινωνίας.

Ονομάζω αυτή την επικοινωνία Θεία επικοινωνία πραγματικά, η οποία είναι ακριβώς όπως μια τηλεπαθητική επίγνωση της Αγάπης. Είναι μάλλον σαν την εμπειρία της κοινωνίας μεταξύ Χριστού και Θεού.

Μια εμπειρία κοινωνίας του Πνεύματος. Ένας χαρούμενος χορός.

Και έτσι η Άγια Σχέση είναι σύμβολο της αντίληψης που χρησιμοποιείται μόνο για να αντικατοπτρίζει το θεϊκό.
Την Θεότητα της Αγάπης του Θεού.
Και δεν περιλαμβάνει την ανάγκη και την έλλειψη, και την ανεπάρκεια όλων των παραγόμενων, προβαλλόμενων, εγωιστικών σχέσεων, που δεν οδηγούν στην αλήθεια. Αυτές είναι απλά υποκατάστατα της αγάπης του Θεού.

Ερώτηση: Έτσι, ενώ εξακολουθώ να βλέπω τους αδελφούς και τις αδελφές μου σε σώματα είναι η λειτουργία μου να είμαι διαφανής σχετικά με την πίστη μου σε αυτές τις ανάγκες και τις ελλείψεις καθώς προχωρώ; Πρακτικά, πώς επιτρέπω στον εαυτό μου την εμπειρία της άγιας σχέσης;

David Hoffmeister: Ναι, το εμπόδιο στην άγια σχέση είναι να κρατάς αυτές τις σκέψεις επίθεσης ή τις κρίσεις ή τα παράπονα κρυμμένα. Και έτσι η πρακτική της συγχώρεσης είναι πραγματικά να τα αφήσεις να εμφανιστούν και να εκτεθούν. Επειδή μόνο η απόκρυψη αυτών των σκέψεων εμποδίζει την επίγνωση της Αγιότητας. Έτσι, αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο. Δεν σημαίνει ότι θα προσπαθείτε να δείτε τον αδελφό σας ή την αδελφή σας χωρίς σώμα.

Το ερώτημα που προκύπτει; Θέλω να τον δω αναμάρτητο; Θέλω να δω πέρα από το σφάλμα και να βιώσω την αλήθεια; Tο οποίο είναι άλλη μία επίκληση της Όρασης του Χριστού;

Ας πούμε, άφησε την Όραση σου, Άγιο Πνεύμα, άφησε την όραση σου να αντικαταστήσει την αντίληψη που κρατάω για τον αδερφό μου , η οποία είναι απλώς μια παρουσίαση του παρελθόντος που εμφανίζεται ακόμη μια φορά σαν να συμβαίνει ακόμη.

Αναιρούμε την εξαπάτηση του εγώ: Αποκαλύπτουμε και εκθέτουμε την ενοχή και βαδίζουμε προς στην ακεραιότητα

Δεν μπορεί να υπάρξει πιο σημαντικό χαρακτηριστικό στην αυθεντική αφύπνιση από την ακεραιότητα, διότι χωρίς ακεραιότητα η ειρήνη του νου παραμένει μια δήλωση, αντί για μια πραγματική εμπειρία. Η ακεραιότητα εξαρτάται από τη συνέπεια και την καθαρότητα της σκέψης και χωρίς την ευθυγράμμιση με το Άγιο Πνεύμα, η ακεραιότητα θα φαίνεται απρόσιτη και η ενοχή θα φαίνεται πραγματική.

Είναι δυνατόν να επιθυμείς, να πιστεύεις, να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι, να αντιλαμβάνεσαι και να ενεργείς με συνέπεια ακολουθώντας το Άγιο Πνεύμα και ΜΟΝΟ ακολουθώντας το Άγιο Πνεύμα. Μία άλλη ονομασία του εγώ είναι εξαπάτηση και όταν η εξαπάτηση πιστεύεται στην ψευδαίσθηση της ενοχής φαίνεται πολύ αληθινή πραγματικά. Οι δηλώσεις και τα μάντρα και οι ευχές δεν μπορούν ποτέ να υποκαταστήσουν την εσωτερική αναζήτηση και την έκθεση του συστήματος πεποιθήσεων του εγώ. Οι κρυμμένες ενοχές πρέπει να εκτίθενται και να δίνονται οικειοθελώς στο Άγιο Πνεύμα και όταν αυτό συμβαίνει γίνεται φανερό πως η ενοχή δεν ήταν ποτέ πραγματική.

Η σύγχυση απορρέει από την προσπάθεια να υπηρετήσουμε δύο κυρίους και να δούμε δύο κόσμους. Ωστόσο, είναι αδύνατο να δούμε δύο κόσμους που δεν έχουν σημείο συνάντησης. Δεν υπάρχει επιστροφή στο παρελθόν και δεν υπάρχει τρόπος πραγματικά να επαναλάβουμε το παρελθόν. Το παρελθόν μπορεί μόνο να συγχωρεθεί ή να απελευθερωθεί. Η αθωότητα και η ενοχή προκύπτουν από δύο διαφορετικά συστήματα σκέψης. Το ένα είναι πραγματικό και το άλλο όχι. Ο Θεός είναι ένας Θεός Αγνής Αγάπης και Αθωότητας, άρα η Ενότητα με τον Θεό μπορεί να βιωθεί μόνο σε κατάσταση Αθωότητας. Η ενοχή είναι πάντα ένα σίγουρο σημάδι ότι ο νους ακούει το εγώ και φοβάται τη φωνή του Αγίου Πνεύματος. Η ενοχή είναι ένας τρόπος κλεισίματος και αποσύνδεσης, μια προσπάθεια να είσαι χωρισμένος, μόνος και απομονωμένος. Το Άγιο Πνεύμα προσφέρει θεραπεία και περιμένει υπομονετικά την εκούσια και οικειοθελή εκδήλωση της ενοχής. Γι αυτό συχνά τονίζω πως είναι σημαντικό να μοιράζεστε ότι έχετε στο νου σας και να μην κρατάτε τίποτα κρυμμένο. Γιατί στην Αλήθεια δεν υπάρχει τίποτα να κρύψεις. Ωστόσο αυτό βιώνεται μόνο όταν δεν προσπαθείς να αρνηθείς ή να προστατέψεις την ενοχή καθώς αναδύεται στην επίγνωση. Η απροστάτευτη ενοχή διαλύεται στο Φως της Αγάπης τόσο αβίαστα. Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να κρύψεις την ενοχή και να την κρατήσεις κρυμμένη πίσω από ένα πλήθος φαινομένων και ειδώλων.

Έχεις ποτέ ρωτήσει τον εαυτό σου:

«Γιατί προσπαθώ να κρύψω την ενοχή που νιώθω;»
«Γιατί κρατώ την ενοχή τόσο σφιχτά;»
«Τι φοβάμαι ότι θα συμβεί αν αφήσω την ενοχή μου;»
«Τι είναι αυτό στο οποίο δίνω αξία σε αυτόν τον κόσμο που πραγματικά πιστεύω ότι το Άγιο Πνεύμα θα πάρει απο εμένα;»

Η αντίσταση είναι μάταιη επειδή δεν έχει κανένα Σκοπό. Η σωτηρία δεν είναι συμβιβασμός κανενός είδους. Κι όμως, η Σωτηρία δεν έχει κόστος. Θα μπορούσε ποτέ η εγκατάλειψη του τίποτα για την ενθύμηση των Πάντων να θεωρείται ποτέ κόστος; Ο αντιλαμβανόμενος κόσμος μπορεί να μας έχει φανεί άνετος και γνωστός κατά καιρούς, όμως πάντα έφερε την αίσθηση της ενοχής ή της ανασφάλειας ή της ανησυχίας.

Η παράλογη "αιτία", που ο νους φοβάται να αφήσει το γνωστό και να ανοιχτεί στον Θεό, είναι ο τρόμος του "Άγνωστου". Ναι, έτσι ακριβώς - ο στρεβλωμένος κόσμος έχει γίνει "γνωστός" σε ένα νου που κοιμάται και ονειρεύεται και ο Θεός έχει γίνει ο Μεγάλος «Άγνωστος». Για όσο καιρό φαίνεται πολύτιμο να προσκολλάσαι στο «γνωστό» (εγώ), η ενοχή θα φαίνεται πραγματική. Τη στιγμή που ο νους αποφασίζει να δεχτεί τον Μεγάλο «Άγνωστο» (το Θεό), η ενοχή εξαφανίζεται για πάντα και ο Χριστός και ο Θεός είναι οι Γνωστοί. ΕΙΝΑΙ πραγματικά απλό.

Να λες αυτό που εννοείς και να εννοείς αυτό που λες. Άκου το Άγιο Πνεύμα και αυτό δεν είναι δύσκολο. Άκου το εγώ και αυτό θα σου φαίνεται αδύνατο. Μην κρύβεσαι απο Εμένα αγαπημένε Μου, γιατί Σε Αγαπώ πάντα και για πάντα. Η απόκρυψη προϋποθέτει την αλαζονική πεποίθηση ότι υπάρχει κάτι που πρέπει να κρυφτεί. Στο Θεό δεν υπάρχουν μυστικά, ούτε μυστήρια. Στο Θεό όλα αποκαλύπτονται ανοιχτά. Ο Θεός είναι μόνο Φώς. Τράβηξε τις σκιές και άνοιξε τις κουρτίνες. Μόνο η αναμονή θα τρομάζει ένα νου τόσο συνηθισμένο στο σκοτάδι. Καθώς λούζεσαι στο Φως του Θεού γίνεται προφανές ότι υπάρχει μόνο Φώς.

Το σχέδιο του Θεού είναι να είσαι ευτυχισμένος και χαρούμενος και ειρηνικός. Άν δεν αισθάνεσαι αυτά τα συναισθήματα να ξεχειλίζουν και να σε κατακλύζουν, προσπαθείς να ακολουθήσεις μια ξένη φωνή και ένα σχέδιο για να κρατήσεις την ενοχή κρυμμένη. Μην φοβάσαι να αλλάξεις αμέσως την πορεία σου, να αλλάξεις τον συντονισμό σου αμέσως, επειδή έχεις δικαίωμα στα θαύματα και τη χαρά να πραγματοποιείς θαύματα. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να απολαύσεις τη χαρά ολοκληρωτικά εάν η ανθρωπαρέσκεια εξακολουθεί να σε προσελκύει. Γιατί η ανθρωπαρέσκεια είναι η έλξη και η διατήρηση της ενοχής. Αν αυτός ο πειρασμός προκύψει στον ιερό νου σου, σταμάτησε για μια στιγμή και θυμήσου την ευγνωμοσύνη που έχεις βιώσει βαθιά μεσα σου. Άφησε τη δύναμη της ευγνωμοσύνης να φέρει την επίγνωση σου πέρα από τον φόβο και την ενοχή. Θυμήσου Όλα Όσα ο άγιος Σκοπός μας προσφέρει και προχώρησε μπροστά στη Δύναμη της Θεϊκής Αθωότητας μας.

Έχεις κάνει πολλά βήματα προς τα μέσα. Έχεις βιώσει πολλά θαύματα. Τα ανοίγματα και οι μετατοπίσεις φάνηκαν πολύ γρήγορα, πραγματικά πολύ γρήγορα. Υπάρχουν πολλά περισσότερα που φαίνονται να ακολουθούν. Κάνε γρήγορα τη διαδικασία του να ξε-μάθεις, γιατί ο Σκοπός μας δεν μπορεί να κάνει εξαιρέσεις ή συμβιβασμούς. Η αντίληψη του πλήθους εξασθενεί μπροστά στον θεραπευμένο παραπέτασμα της συγχώρεσης. Τώρα είναι η ώρα.

Μη φοβάσαι να Με Καλέσεις Αγαπημένε Μου. Μην μπαίνεις στον πειρασμό να με αποστραφείς. Βλέπω την Τέλεια Αθωότητά μας. Δεν υπάρχει τίποτα για να αναζητήσεις στον κόσμο. Δεν χρειάζεται η έγκριση κανενός για να αποδεχτείς την παράδοσή μας στην Αιώνια Αθωότητα.

Η φαινομενική πρόοδος στον κόσμο ήταν πάντα μια ψευδαίσθηση. Άφησε τις «δουλειές» του κόσμου γιατί σε έχει υπηρετήσει και είναι για πάντα πίσω Μας Τώρα. Ο Παράδεισος πλησιάζεται καθώς ο κόσμος θεωρείται χωρίς νόημα. Εσύ είσαι το νόημα που ο κόσμος έγινε για να κρύψει. Εσύ είσαι η Δόξα του Θεού ως Χριστός! Δεν απογοητεύεις κανέναν όταν αποδέχεσαι την Εξιλέωση. Δεν υπάρχει κόστος για τη Σωτηρία. Όλοι είναι μαζί Μας στην Εξιλέωση. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Τα πάντα λάμπουν φωτεινά στην Αθωότητα της Θεϊκής Αγάπης. Μέσα σε σένα είναι όλος ο Παράδεισος. Κάθε φύλλο που πέφτει ξαναζεί μέσα από σένα. Κάθε πουλί που τραγούδησε ποτέ, θα ξανατραγουδήσει μέσα από σένα. Και κάθε λουλούδι που άνθησε ποτέ έχει κρατήσει το άρωμά του και την ομορφιά του για σένα.

Ποιος στόχος μπορεί να παραγκωνίσει το Θέλημα του Θεού και του Υιού Του, να αποκατασταθεί ο Παράδεισος γι αυτόν για τον οποίο δημιουργήθηκε για να είναι το μοναδικό σπίτι του; Τίποτα πριν και τίποτα μετά από αυτό. Κανένα άλλο μέρος, καμία άλλη κατάσταση, ούτε χρόνος. Τίποτα μακρύτερα και τίποτα πλησιέστερα. Τίποτα άλλο. Σε καμιά μορφή. (Μαθήματα Θαυμάτων Θεωρία Κεφ.25. IV.5:1-10)

Είμαι Πάντα μαζί Σου Αγαπημένε του Θεού γιατί υπάρχει μόνο Ένας Εαυτός.

Λούσιμο με Ειρηνική Αγάπη,
David

Πως να προσευχόμαστε για άλλους ανθρώπους;

Ερώτηση:
Yπάρχει κάποια μέθοδος προσευχής για τους άλλους ανθρώπους; Αισθάνομαι ότι καθοδηγούμαι να κρατώ στο φως ορισμένα άτομα που βρίσκονται στην καρδιά μου, βλέποντάς τα ελεύθερα, πλημμυρισμένα με ειρήνη και φως, πλήρη και ενωμένα ως "Ένα", και ότι έχουν ξεφύγει από την ψευδαίσθηση της δυαδικότητας. Υπάρχει κάποιος ισχυρότερος τρόπος που κάποιος μπορεί να προσευχηθεί για κάποιον άλλον που δεν έχει αντιληφθεί το λάθος της δυαδικότητας;

David Hoffmeister:
H "προσοχή" σας είναι προς την σωστή κατεύθυνση με την έννοια ότι η εμπειρία της συγχώρεσης διαλύει την πίστη εντελώς ότι υπάρχει κάποιος "άλλος". Η μορφή προσευχής που θα μπορούσε να ονομαστεί "προσευχή για άλλον" είναι μια μορφή ευσπλαχνίας. Η ευσπλαχνία βλέπει έναν αδελφό ή αδελφή πολύ πιο μακριά από ό, τι φαίνονται να είναι στον χρόνο, και έτσι η ευσπλαχνία είναι μια αντανάκλαση της Αγάπης μέσα το χρόνο. Η Ενιαιότητα της Αγάπης είναι μια Καθολική κατάσταση Ύπαρξης που είναι Αιώνια, επομένως η Ενιαιότητα υπερβαίνει το χρόνο εντελώς.

Η Απόλυτη Ενιαιότητα της Αγάπης δεν μπορεί να έχει κανέναν αντίθετο και η πίστη στις ιδιωτικές σκέψεις και τους ξεχωριστούς νόες — ξεχωριστά άτομα — είναι η πεποίθηση ότι η Αγάπη μπορεί να διασπαστεί και να χωριστεί. Η προσευχή της καρδιάς μας είναι να αισθανόμαστε και να βιώνουμε την Ενιαιότητα της Αγάπης και αυτοί που το βιώνουν λάμπουν ως αντανάκλαση αυτής της προσευχής. Ο νους βλέπει ή αντιλαμβάνεται αυτό που επιθυμεί και καθώς η επιθυμία μας εξαγνίζεται και γίνεται ενιαία, η αντίληψή μας θεραπεύεται και γίνεται ολοκληρωμένη.

Ο στόχος του διαλογισμού μπορούμε να πούμε ότι είναι να αδειάσει το νου εξ ολοκλήρου από εσφαλμένες σκέψεις και πεποιθήσεις, έτσι ώστε κανένα υπόλειμμα να μην παραμένει. Ο σκοπός της προσευχής μπορούμε να πούμε ότι είναι να μάθουμε το θέλημα του Θεού που είναι η Αιώνια Ενιαιότητα. Η προσευχή και ο διαλογισμός στις πρώιμες "μορφές" τους θεωρούνται ως μέσα για το «τέλος» της Φώτισης ή της Σωτηρίας, όμως στην Παρούσα Στιγμή είναι απλώς τρόποι περιγραφής της ροής του Πνεύματος.

Είναι χρήσιμο να τονιστούν αυτές τις ιδέες:

Όταν θεραπεύομαι δεν θεραπεύομαι μόνος. Ο νους μου κρατά μόνο ότι σκέφτομαι με τον Θεό.

Η αγάπη δεν έχει αντίθετο. Η αλήθεια είναι αληθινή και μόνο ότι είναι αλήθεια είναι αληθινό.

Τα μέσα και οι σκοποί εξαφανίζονται στην εμπειρία της Ενιαιότητας, γιατί Αυτό που Είναι δεν παίρνει χρόνο να το βιώσεις.

Σε αγαπώ πάντα και για πάντα,
David

Το σέξ και η πνευματικότητα πηγαίνουν μαζί;

David Hoffmeister:
Μου ζητήθηκε να μοιραστώ τις σκέψεις μου για αυτό το θέμα και έλαβα το αίτημα για προσευχή. Το πνευματικό ταξίδι είναι εθελοντικό, όταν είναι αυθεντικό. Οτιδήποτε είναι πραγματικό βιώνεται μέσα από την αποδοχή και οτιδήποτε προσωρινά φαίνεται να είναι πραγματικό βιώνεται μέσα από την επιθυμία και την πεποίθηση, μέχρι την Αφύπνιση. Το Πνεύμα είναι Αιώνιο, μια κατάσταση ύπαρξης χωρίς επιθυμίες. Ο γραμμικός κόσμος του χωρο-χρόνου περιστρέφεται από επιθυμία. Ο σκοπός της πνευματικότητας είναι να βιωθεί η αμετάβλητη φύση του Πνεύματος. Αυτός ο στόχος περιλαμβάνει τη διάλυση της πίστης στη θυσία. Δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική θυσία για να δεχθείς την Πραγματικότητα, αλλά η διαδικασία της Αφύπνισης φαίνεται να αντικατοπτρίζει την πίστη στη θυσία μέχρι την Αφύπνιση.

Η σεξουαλικότητα είναι μια από τις πολλές εμπειρίες στο γραμμικό συνεχές της ψευδαίσθησης. Δεν είναι καλύτερη ή χειρότερη από οποιαδήποτε άλλη εμπειρία σε αυτό το συνεχές, αν και μπορεί να φαίνεται ότι ανυψώνεται και δοξάζεται ή υποτιμάται και θεωρείται ως χυδαία από το εγώ. Η επιθυμία για τη λήψη και το δόσιμο σεξουαλικής αγάπης σε έναν συντρόφο αποτελεί ένδειξη ότι οι πεποιθήσεις και οι επιθυμίες του εγώ εξακολουθούν να είναι ενεργείς. Ωστόσο, είναι δυνατόν και χρήσιμο να επιτρέψουμε σε μια αφοσιωμένη σχέση να χρησιμοποιηθεί από το Πνεύμα, ώστε να εγείρει αυτές τις πεποιθήσεις και επιθυμίες στο Φως μέσα μας. Με προθυμία αυτές οι πεποιθήσεις και επιθυμίες θα εξαφανιστούν και θα αφήσουν τον νου ειρηνικό.

Οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες στις σχέσεις εκθέτουν τις ψευδαισθήσεις στο νου και αυτό θα βοηθήσει στην λήψη της τελικής απόφασης που ανοίγει την καρδιά στην ανάμνηση της αγάπης του Θεού. Ο νους φυσιολογικά θα ξεπεράσει τις σκέψεις του σώματος, αλλά όσο το σώμα φαίνεται να είναι μέρος του εαυτού, η απάρνηση του θα ήταν ακατάλληλη. Όταν προκύπτουν δυσκολίες, εκθέστε και απελευθερώστε τις πεποιθήσεις και τις σκέψεις χωρίς να τις προστατεύετε. Δώστε τες στο Άγιο Πνεύμα. Πολλές επιθυμίες θα απομακρυθούν, όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει εξαναγκαστικά. Ο νους πρέπει να είναι έτοιμος.

Εκφράστε την αγάπη και την στοργή όπως σας καθοδηγεί το Πνεύμα και αφήστε το νου σας να τη λάβει. Να είστε πρόθυμοι να παραδώσετε στο Άγιο Πνεύμα οτιδήποτε στο νου σας που αισθάνεστε πως δεν είναι αγάπη. Κάθε σχέση υπάρχει ώστε να αναγνωρίσουμε τον Ένα νου. Αυτό το ανακαλύπτουμε καθώς γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχουν σκέψεις που να μπορούν να διατηρηθούν ιδιωτικές. Μην κρατάτε κανένα μυστικό και θα γίνει προφανές πως μόνο η Αγάπη μπορεί να μοιραστεί. Αυτή η Θεϊκή Αγάπη είναι εντελώς πέρα από το σώμα, αλλά πρέπει κανείς να ξεκινήσει με το πώς αντιλαμβάνεται τώρα τον εαυτό του. Όλοι είναι άξιοι της Αγάπης του Θεού. Μέσω του μαθήματος της συγχώρεσης όλοι θα βιώσουν αυτό που αναζητούν βαθιά μέσα τους.

Απόσπασμα απο το βιβλίο Unwind Your Mind Back to God: Experiencing A Course in Miracles

Πνευματική ζωή: Μια ζωή χαράς!

Η πνευματική ζωή είναι μια ζωή αφιέρωσης και ευλάβειας προς το Θεό και άρα προς όλους. Είναι μια ζωή πειθαρχίας και εκπαίδευσης του νου να ακούει και να ακολουθεί μόνο τη Φωνή του Θεού. Οι στόχοι είναι η αιώνια ειρήνη του νου αλλά και το χιούμορ, η ευγένεια, η χαρά, η ελευθερία και η ευτυχία που απορρέουν μόνο από μια τέτοια κατάσταση του νου.

Η πνευματική ζωή είναι τόσο αυθόρμητη και παιχνιδιάρα, όσο και γαλήνια και ειρηνική. Ζωντανή και ενεργητική στο παρόν, εξαφανίζει από το νου την ανάγκη για τελετές, κανόνες και δομές. Η πνευματική ζωή διδάσκεται μέσω της αγάπης, της συμπόνιας και της καλοσύνης και κάθε μέρα είναι σαν ένας πίνακας γεμάτος ευκαιρίες για να επεκταθεί η αγάπη του Θεού.

Η πνευματική ζωή δεν κυβερνάται από το φόβο και τις συνέπειες. Ο Νόμος της Αγάπης κυβερνά μέσω του Θεϊκού Νου χωρίς άλλη εναλλακτική. Η αγάπη δεν έχει αντίθετα και αυτό το γεγονός τελικά γίνεται κατανοητό χωρίς εξαίρεση ή συμβιβασμό.

Η επιθυμία να δεχθεί κανείς τον εαυτό του ταπεινά σαν Πνευματικό Παιδί του Θεού, που δημιουργήθηκε τέλειο καθ’ ομοίωση του Θεού αναπτύσσεται συνεχώς κάθε άγια στιγμή. Ο κόσμος των ειδώλων χάνει όλη την προηγούμενη έλξη του, καθώς το ουράνιο φως αγκαλιάζει την καρδιά του πνευματικού ανθρώπου. Όταν μια τέτοια απεραντοσύνη γίνεται εμφανής δεν υπάρχει ανάγκη για τίποτα άλλο.

Ο διαλογισμός είναι στην αρχή μια εξάσκηση, κατόπιν μια συνεχής ζωντανή εμπειρία, μέχρι να ενδώσει σε μια αιώνια ευτυχισμένη και εντελώς αναλλοίωτη κατάσταση ύπαρξης. Αυτή είναι η κατάσταση της Χάρης.

Για να προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση αυτής της κατάστασης της Απόλυτης Χάρης, οι επιθυμίες του κόσμου της πολλαπλότητας πρέπει να παραμεριστούν. Τα θαύματα ανοίγουν τον δρόμο, διότι ο τρόπος με τον οποίο ο αληθινός πνευματικός άνθρωπος πλησιάζει το Θεό είναι μέσω της έλξης και όχι μέσω της αποφυγής ή της αντίστασης. Το λάθος φαίνεται ψεύτικο και χωρίς αληθινή αιτία και το θεμέλιό του εξαφανίζεται στο φως της αλήθειας. Η τέλεια αγάπη έξω διώκει το φόβο, διότι η πίστη έχει αποσυρθεί και αντικατασταθεί από την Γνώση της Ζωής του Θεού. Δεν υπάρχει καμία μάχη για να πολεμήσεις, μόνο μια ευγενική αφύπνιση της αλήθειας αυτού που πάντα ήταν και πάντα θα είναι.

Όλα τα πράγματα γίνονται αποδεκτά όπως ακριβώς είναι, διότι αυτό που είναι αιώνιο είναι αναλλοίωτο και αμετάβλητο. Είναι κατανοητό ότι καμία αλλαγή στις καταστάσεις είναι απαραίτητη, ούτε κάποια αίσθηση ελέγχου ατόμων, γεγονότων και καταστάσεων, ούτε κάποιου κέρδους ή προσωπικής προόδου είναι απαραίτητα για να «επιτευχθεί» η ειρήνη και η ευτυχία που είναι διαθέσιμη τώρα. Το μόνο που απαιτείται είναι μία παράδοση στην αλήθεια, μία αποδοχή της πίστης στις ψευδαισθήσεις, μία απόσχιση και η πλήρης εμπιστοσύνη στο Θεό. Αυτό δεν απαιτεί θυσία. Μπορεί η εγκατάλειψη του τίποτα για την ανάμνηση των Πάντων να αποτελεί θυσία; Η χαρά δεν κοστίζει, διότι η Αγάπη δεν έχει αντίθετα.

Η πνευματικότητα τελικά είναι η παράδοση στην Απόλυτη Ευτυχία, στο Θεό και στον Εαυτό. Μόνο ο νους που γνωρίζει το «Ο Πατήρ και εγώ εν είμεθα» γνωρίζει την Απόλυτη Ευτυχία.

Σε ευχαριστώ Θεέ μου που μας οδηγείς όλους στην Εστία σε Σένα. Ο δρόμος σου είναι σίγουρος, γιατί το Σχέδιό σου δεν μπορεί να αποτύχει. Δοξασμένο ας είναι το όνομά Σου, Θεέ της Αιωνιότητας, και δοξασμένο το όνομα του Αγαπημένου σου Υιού.

Η καρδιά μου πάλλεται στη χαρά του Θεού. Ο νους μου αναπαύεται στην ειρήνη του Θεού. Η ψυχή μου είναι άτρωτη στη δύναμη του Θεού. Ο οφθαλμός μου βλέπει μόνο το φως του Θεού.

Είμαστε όλοι Ένα. Ο Θεός είναι Ένα. Τα πάντα είναι Ένα.

Με αγάπη,
David Hoffmeister

Τα Μαθήματα Θαυμάτων διδάσκουν ότι χρειάζομαι μια Άγια Σχέση για να αφυπνιστώ;

Ερώτηση:
Αγαπητέ David,

H αδερφή μου ήταν κρυφά ανορεξική και πέθανε σε ηλικία 32 ετών λιμοκτονώντας. Και στην πραγματικότητα, όλη μου η οικογένεια έχει σοβαρά θέματα με το σώμα και το βάρος. Είναι ένας τομέας για τον οποίο αποφεύγω να μιλάω και γι αυτό θα ήθελα πραγματικά να ψάξω βαθιά για το τι βρίσκεται κάτω απο όλα αυτά.

Αλλά θέλω επίσης να σας ρωτήσω τι εννοούν τα Μαθήματα Θαυμάτων με τον όρο Άγια Σχέση; Σε ένα σημείο του βιβλίου μιλάει για "είσοδο στην κιβωτό" μαζί, και ακούγεται σχεδόν σαν να χρειάζεσαι ένα άλλο συγκεκριμένο άτομο για να αφυπνιστείς. Και έτσι νομίζω ότι προσεγγίζω κάθε νέο άτομο με την προσδοκία ότι ίσως αυτό θα μπορούσε να είναι η σχέση που αντικατοπτρίζει τη φώτιση σε μένα, και εγώ σε αυτό! Το παίρνω πολύ κυριολεκτικά; Ή μήπως χρειάζετε να έχεις κάποιον άλλον για να σε βοηθήσει να αφυπνιστείς;

Εκτιμώ τον χρόνο σας πάρα πολύ και σας ευχαριστώ για τη βοήθειά σας, σε μένα και σε άλλους. Σας ευχαριστώ και ευχαριστώ τον Θεό για σας. Namaste.

Απάντηση:
Σε ευχαριστώ για την ανοιχτή σου στάση και την προθυμία σου να κοιτάξεις βαθιά για το βρίσκεται κάτω από αυτά τα θέματα και ζητήματα. Τα Μαθήματα Θαυμάτων διδάσκουν ότι ο διχασμένος νους περιέχει τόσο το πρόβλημα (το εγώ) όσο και τη Λύση (το Άγιο Πνεύμα). Όταν ενωθούν, παραμένει μόνο Ένα.

Το σώμα και ο κόσμος αποτελούν πάντα το επίκεντρο της θέσης του εγώ, γιατί επιδιώκει να δημιουργήσει πραγματικά προβλήματα και δυσκολίες μέσα στον κόσμο και να αποφύγει την εσωτερική θεραπευτική Διόρθωση του Αγίου Πνεύματος. Ο διαστρεβλωμένος κόσμος του εγώ είναι το προϊόν της σύγχυσης της ταυτότητας, μιας πίστης ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί μια ταυτότητα που ο Θεός δεν δημιούργησε. Το εγώ είναι αυτό το πρόβλημα ταυτότητας και απαντήθηκε ή συγχωρήθηκε από το Άγιο Πνεύμα τη στιγμή που φάνηκε να προκύπτει.

Αυτό το ένα πρόβλημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πρόβλημα εξουσίας ή σύγχυσης σχετικά με το ποιος είναι ο συγγραφέας της Πραγματικότητας. Ο νους που πιστεύει στην πραγματικότητα ενός κόσμου χωρο-χρόνου έχει ένα θέμα ελέγχου (εξουσίας), γιατί πιστεύει ότι μπορεί να δημιουργήσει τον εαυτό του. Αυτός ο εγωικός νους επίσης πιστεύει πως είναι σε ανταγωνισμό με τον Θεό, παρόλο που αυτό αποκλείεται από την συνειδητή επίγνωση. Αυτό το ασυνείδητο σύστημα σκέψης του εγώ αποκαλύπτεται στην άσκηση 13 των Μαθημάτων Θαυμάτων που περιέχει ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτής της αποκάλυψης: «Ένας κόσμος χωρίς νόημα προκαλεί φόβο, επειδή πιστεύω πως είμαι σε ανταγωνισμό με τον Θεό»

Αυτή είναι η αρχή της εκπαίδευσης του νου να συγχωρεί, επειδή η εστίαση επαναφέρεται πίσω στο νου, πίσω στην σκέψη, και απομακρύνεται απο το σώμα και τον κόσμο. Η ανορεξία, τα θέματα βάρους, τα θέματα σωματικής εικόνας και τα θέματα διαπροσωπικών σχέσεων είναι παραδείγματα της προβολής, να βλέπεις το πρόβλημα εκεί όπου δεν είναι: στον κόσμο. Ο νους δεν μπορεί να ανεχτεί την πίστη σε έναν πόλεμο με τον Θεό, και έτσι αυτή η πίστη απομακρύνεται από την επίγνωση. Το βαθύ ζήτημα ελέγχου που μια τέτοια πεποίθηση συνεπάγεται στη συνέχεια προβάλλεται στο σώμα και στον κόσμο. Ο έλεγχος του βάρους, όπως και κάθε προσπάθεια ελέγχου του σεναρίου ή του σώματος, είναι μια προσπάθεια ελέγχου του παρελθόντος. Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει ότι το παρελθόν μπορεί μόνο να συγχωρεθεί ή να απελευθερωθεί ή να θεωρηθεί ψευδές - όχι να φτιαχτεί ή να ελεγχεί ή να αλλάξει.

Η ίδια δυναμική του εγώ είναι κάτω από τις διαπροσωπικές σχέσεις που αγωνίζονται για εξουσία και έλεγχο, που θέλουν να φτιάξουν ή να αλλάξουν ένα πρόσωπο ή μια εικόνα του εαυτού. Οι προσωπικές σχέσεις μπορεί να φαίνονται να πλέουν ευτυχώς μαζί για λίγο, αλλά η ιδέα ότι μπορούμε να φτιάξουμε την εικόνα του εαυτού μας υπάρχει πάντα στην προσωπική αντίληψη και έτσι είναι πάντα σε κινούμενο έδαφος. Οι αποφάσεις είναι συνεχείς. Το Άγιο Πνεύμα είναι μια απόφαση. Το εγώ είναι μια απόφαση. Η εξιλέωση είναι η απόφαση που τερματίζει όλες τις αποφάσεις, μια αποδοχή της μη αλλαγής του Νου. Το εγώ είναι η απόφαση να πιστεύουμε ότι ο νους μπορεί να είναι διαχωρισμένος από το Θεό.

Όταν ο νους πίστεψε πως διαχωρίστηκε και κατασκεύασε αυτό τον κόσμο του χωροχρόνου, αυτός ο κόσμος του χωροχρόνου με σώματα έγινε το υποκατάστατο της ταυτότητά του, επειδή πίστεψε ότι πέταξε την Βασιλεία των Ουρανών. Ο κόσμος δημιουργήθηκε σαν υποκατάστατο της ταυτότητάς του. Ο κοιμώμενος νους είναι χωρισμένος στα δύο στο θέμα της ταυτότητας. Το Άγιο Πνεύμα λέει: «Αυτός ο κόσμος δεν αποτελεί ταυτότητα, αυτός ο κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση». Και έτσι το Άγιο Πνεύμα θυμίζει συνεχώς στο νου: "Αυτός ο κόσμος δεν είναι το σπίτι σας, αυτός ο κόσμος δεν είναι η ταυτότητά σας, αυτός ο κόσμος δεν είναι πραγματικός". Ενώ ο νους που είναι χωρισμένος στα δύο ακούει μια άλλη φωνή (το εγώ) που λέει: "Εσύ το έκανες αυτό, εσύ διαχωρίστηκες από το Θεό, κάνε ότι μπορείς και βρες κάτι στον κόσμο να ταυτιστείς μαζί του. Δεν μπορείς να πας πίσω με τίποτα διότι ο Θεός θα σε τιμωρήσει".

Συσχετισμοί με τις μορφές φαίνονται να αποτελούν μια υποκατάστατη ταυτότητα. Ο εγωικός νους ταυτίζεται με το σώμα, με την οικογένεια, με περιβάλλοντα που τον περιστοιχίζουν (π,χ., είμαι Αμερικανός, Γιαπωνέζος, είμαι άντρας, είμαι γυναίκα, είμαι από πλούσια οικογένεια, από φτωχή οικόγενεια, είμαι Καθολικός, Εβραίος, Προτεστάντης, κτλ.) Όλα αυτά είναι συσχετισμοί με τις μορφές. Και αυτά τα φαινομενικά άλλα άτομα και οι χώροι που περιβάλλουν τον μικρό προσωπικό εαυτό είναι όλα μέρος αυτής της κατασκευής. Ο νους είναι πολύ ασταθής σχετικά με αυτή τη μικρή ταυτότητα, αυτόν τον μικρό εαυτό, αυτό το μικρό εγώ. Έτσι, αυτό το μικρό εγώ είναι ασταθές και φαίνεται σαν να δίνουν σε αυτό ύπαρξη και σημαντικότητα άλλα πρόσωπα (π.χ., είσαι ο γιος μου, η κόρη μου, το αφεντικό μου, είσαι αγαπητός πατέρας, κλπ.) και όλα τα διαφορετικά πράγματα που αυτές οι εικόνες φαίνεται να λένε ότι το μικρό εγώ είναι πραγματικά σημαντικό. Ο έπαινος φαίνεται έτσι πολύ σημαντικός (πχ. είσαι ένας άνθρωπος και είσαι καλός!).

Ο έπαινος και η αποδοχή από τους άλλους φαίνεται να σταθεροποιεί αυτό το πολύ ασταθές πράγμα (π.χ. είσαι ένας εκπληκτικός εραστής, είσαι σπουδαίος κουβαλητής, είσαι υπέροχος με τα παιδιά, έχεις εκλεκτή διάνοια, έχεις πολύ καλή καρδιά, βοηθάς τόσους πολλούς ανθρώπους, είσαι πολύ καλός ομαδικός παίκτης, και συνεχίζεται). Αυτή η άποψη της ιδέας που έχεις για τον εαυτό σου λέει ότι είσαι ένας άνθρωπος με όλα αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά που σε κάνουν πραγματικά πολύτιμο και άξιο άνθρωπο και σε κάνουν να ξεχωρίζεις απο το πλήθος. Δεν είσαι απλά ένας οποιοσδήποτε - είσαι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Η άλλη πλευρά είναι η κριτική, η οποία αντανακλά άμεσα την ασταθή αίσθηση του εαυτού. Η κριτική είναι: δεν είσαι τόσο σπουδαίος όσο νομίζεις πως είσαι, δεν είσαι τόσο καλός ομαδικός παίκτης, τόσο καλός κουβαλητής, τόσο καλός στο κρεβάτι, - όλα τα πράγματα που θεωρούνται ως προσβολές στην ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας. Αυτή είναι η αρνητική πλευρά. Στην εγωική ιδέα του εαυτού, που πιστεύει ότι οι δύο πλευρές της σκέψης (θετική και αρνητική) είναι πραγματικές, το Άγιο Πνεύμα γίνεται αντιληπτό ως μια μεγάλη απειλή, γιατί το Άγιο Πνεύμα οδηγεί στην εμπειρία της συγχώρεσης και στην συνειδητοποίηση ότι καμία από τις μικροσκοπικές εικόνες που θεωρούνται ξεχωριστές δεν έχουν κάποια πραγματικότητα.

Όταν φαίνεται να έρχεται η κριτική, το εγώ επιχειρεί μια αντικατάσταση. Σκέφτεται, «Δεν το χρειάζομαι αυτό. Θα πάω αλλού και θα ξεκινήσω άλλες σχέσεις με ανθρώπους που μπορούν να εκτιμήσουν τα ταλέντα, τις δεξιότητες και τις ικανότητές μου, να εκτιμήσουν την προσωπικότητά μου. Θα αποφύγω αυτές τις αρνητικές επιρροές του κόσμου και αυτούς τους αρνητικούς ανθρώπους. Θα βρω κάποιον άλλο άνθρωπο ή θα συμμετάσχω σε μια ομάδα από ανθρώπους με κοινές ιδέες και θα ξεχάσω τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτοί οι καινούργιοι άνθρωποι θα με συμπαθούν, θα με χαιδεύουν και θα με επαινούν». Η προσπάθεια αντικατάστασης είναι μια προσπάθεια να διατηρηθεί η αίσθηση της ιδιαιτερότητας, η αίσθηση του διαχωρισμού, η αίσθηση της ατομικότητας (ένας ιδιωτικός νους με ιδιωτικές σκέψεις). Αυτές οι προσπάθειες είναι ιδιαίτερες σχέσεις αγάπης. Φαίνονται να ενισχύουν την αξία και την τιμή και να επικυρώνουν την προσωπικότητα. Και προσφέρουν μια ψεύτικη μαρτυρία για την προσκόλληση του εγώ ως ταυτότητα. Στο εγώ, οι παρελθοντικές σχέσεις χρησιμεύουν για να δώσουν στην προσωπικότητα κάποια αίσθηση σταθερότητας και συνέπειας και αξίας. Ωστόσο, το Άγιο Πνεύμα δείχνει ότι αυτές παρελθοντικές σχέσεις δεν προσφέρουν καμία αξία, γιατί έγιναν από το εγώ, για να αρνηθούν την αλήθεια της Αγάπης του Θεού.

Η Άγια σχέση δίνει έμφαση και αντικατοπτρίζει το Περιεχόμενο (των σκέψεων του ορθού νου) και έχει επίγνωση της ανούσιας μορφής. Ενώ οι νομιζόμενες σχέσεις του εγώ φαίνεται να είναι συγκεκριμένες, εν τούτοις ο καθένας θα έχει μια ευκαιρία να απελευθερώσει την πίστη στις ιδιαιτερότητες. Ο Θεικός νους είναι Άυλος και Καθολικός. Η συγχώρεση είναι η γέφυρα για τη μνήμη του Χριστού και του Θεού, της Θείας Αϋλότητας. Έτσι το Άγιο Πνέυμα διδάσκει στα Μαθήματα Θαυμάτων:

«Να θυμάσαι ότι όποιον και να συναντάς είναι μια ιερή συνάντηση. Όπως τον βλέπεις θα βλέπεις και τον εαυτό σου. Όπως του συμπεριφέρεσαι, θα συμπεριφέρεσαι και στον εαυτό σου. Όπως σκέφτεσαι γι αυτόν, έτσι θα σκέφτεσαι και για τον εαυτό σου. Ποτέ μην το ξεχνάς αυτό, διότι μέσα σε αυτόν θα βρείς ή θα χάσεις τον εαυτό σου. Μην αφήνεις κανέναν χωρίς να του δίνεις την σωτηρία και να την δέχεσαι ο ίδιος. Διότι εγώ είμαι πάντα εκεί μαζί σου, για να σου υπενθυμίζω εσένα.

Ο στόχος των μαθημάτων, άσχετα με τον δάσκαλο που επιλέγεις, είναι ‘Γνώθι σ’ αυτόν’. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να ψάξεις.» (Κεφ.8. III.4-5)

Η εστίαση είναι πάντα μια προθυμία για θαύματα. Άλλαξε μόνο τις σκέψεις σου και ολόκληρη η αντίληψη σου για τον κόσμο θα αλλάξει. Η τελική έκβαση αυτής της μεταμόρφωσης είναι: "Είμαι όπως ο Θεός με δημιούργησε. Ο νους μου κρατά μόνο ότι σκέφτομαι με τον Θεό".

Εάν υπάρξει πειρασμός να πέσετε στην παγίδα της σκέψης των μορφών, παρακάτω βρίσκεται μια χρήσιμη υπενθύμιση από το «Πέρα από Όλα τα Είδωλα» του κεφαλαίου 30, των Μαθημάτων Θαυμάτων:

“Δεν είναι η μορφή αυτό που αναζητάς. Ποια μορφή μπορεί να γίνει υποκατάστατο του Θεού του Πατέρα της Αγάπης; Ποια μορφή μπορεί να πάρει τη θέση όλης της αγάπης μέσα στην Θειότητα του Θεού Υιού; Ποιο είδωλο μπορεί να χωρίσει στα δυο αυτό που είναι ένα; Και μπορεί το απεριόριστο να περιοριστεί; Δεν θέλεις ένα είδωλο. Δεν είναι το θέλημα σου να έχεις κάποιο. Δεν θα σου χαρίσει το δώρο που αναζητάς. Όταν αποφασίζεις για την μορφή αυτού που θέλεις, χάνεις την κατανόηση του σκοπού του. Έτσι βλέπεις την θέλησή σου μέσα στο είδωλο, και μ’ αυτό το τρόπο την περιορίζεις σε μια συγκεκριμένη μορφή. Ωστόσο αυτή δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι η θέλησή σου, διότι αυτό που μοιράζεται όλη την δημιουργία δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με μικρές ιδέες και μικρά πράγματα.

Πίσω από την έρευνα για κάθε είδωλο βρίσκεται η λαχτάρα για ολοκλήρωση. Η Ολότητα δεν έχει μορφή γιατί είναι απεριόριστη. Το να αναζητάς ένα ιδιαίτερο πρόσωπο ή ένα πράγμα να προστεθεί σε σένα για να ολοκληρωθείς μπορεί μόνο να σημαίνει ότι πιστεύεις ότι κάποια μορφή λείπει. Και ότι βρίσκοντας αυτή την μορφή, θα πετύχεις την ολοκλήρωση σε κάποια μορφή που σου αρέσει. Αυτός είναι ο σκοπός ενός ειδώλου· ότι δεν θα κοιτάξεις πέρα από αυτό, προς την πηγή της πεποίθησης ότι είσαι ανολοκλήρωτος. Μόνο εάν είχες αμαρτήσει θα μπορούσε να είναι έτσι. Γιατί η αμαρτία είναι η ιδέα ότι είσαι μόνος και διαχωρισμένος από το όλον. Κι έτσι θα ήταν απαραίτητο να αναζητήσεις την ολότητα πέρα από τα σύνορα των ορίων του εαυτού σου.

Ποτέ δεν είναι το είδωλο αυτό που θέλεις. Αλλά αυτό που νομίζεις ότι σου προσφέρει, αυτό θέλεις πραγματικά και έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις. Ούτε μπορεί να στο αρνηθεί κανείς. Η θέλησή σου να είσαι ολοκληρωμένος δεν είναι παρά το Θέλημα του Θεού, και αυτό σου δίνεται με το να είσαι δικός Του. Ο Θεός δεν γνωρίζει μορφή. Δεν μπορεί να σου απαντήσει με όρους που δεν έχουν κανένα νόημα. Και η θέλησή σου δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με κενές μορφές, φτιαγμένες μόνο για να γεμίσουν ένα χάσμα που δεν υπάρχει. Δεν είναι αυτό που θέλεις. Η Δημιουργία δεν δίνει σε κανένα διαχωρισμένο άτομο και σε κανένα διαχωρισμένο πράγμα την δύναμη να ολοκληρώσει τον Υιό του Θεού." (Κεφ.30.III.2-4)

Αυτή η ενότητα δίνει μια σαφή απάντηση στην ερώτηση σου σχετικά με την Άγια Σχέση. Σκέψου με τον Θεό, διάκρινε με το Άγιο Πνέυμα και βίωσε την ολότητα της συγχώρεσης. Μια προσωπική σχέση εξακολουθεί να είναι μια ιδέα του εαυτού και είναι μόνο ένα μεταβατικό βήμα στην Αφύπνιση. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος προσφέρει έναν συγχωρεμένο κόσμο, μία ολότητα που ξεπερνά αυτά που φαίνονται σαν χωριστά.

Δόξα και ευχαριστίες στον Θεό για τη δημιουργία όλων ως Ένα!

Αγάπη & Ευλογίες,
David

Πως η διατροφή σχετίζεται με τα Μαθήματα Θαυμάτων και με το Εγώ;

David Hoffmeister:
Είναι η διατροφή των σκέψεων του εγώ μάλλον που μας παχαίνει και ενισχύει την ιδέα του εαυτού μας και εμποδίζει την επίγνωση του Χριστού. Στον κόσμο των μορφών τίποτα δεν είναι αιτιατό. Δεν είναι αυτό που μπαίνει στο στόμα το οποίο "καταστρέφει". Όλοι οι νόμοι της διατροφής είναι του εγώ (Βιβλίο Ασκήσεων ΜΘ Άσκηση 76).

Το φαγητό όπως όλες οι εικόνες του κόσμου, αποτελούν ένα ψευδές αποτέλεσμα μιας μη πραγματικής αιτίας. Το εγώ θέλει ο νους να δει τον διαχωρισμό στον κόσμο, και σκέψεις δυαδικότητας προβάλλουν ένα δυαδικό κόσμο. Το εγώ υποστηρίζει την κατηγοριοποίηση (δηλαδή οργανικά/μη οργανικά, καλή διατροφή/κακή διατροφή, υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες/χαμηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες, υψηλή περιεκτικότητα σε ίνες/χαμηλή περιεκτικότητα σε ίνες, υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο/χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο). Έτσι η διατροφή φαίνεται να είναι μαγεία ως προς αυτό και φαίνεται να λειτουργεί για το εγώ - μπορεί να φαίνεται ότι προκαλεί αλλαγές. Ωστόσο, αυτό που είναι ψευδές δεν είναι ικανό να επιφέρει "αλλαγή". Αυτό που είναι ίδιο δεν μπορεί να είναι διαφορετικό, και αυτό που είναι Ένα δεν μπορεί να έχει χωριστά μέρη. Το μη πραγματικό είναι ένα λάθος, και μόνο μια αλλαγή του νου φέρνει τη θεραπεία. Τίποτα στον κόσμο των μορφών δεν αλλάζει πραγματικά, γιατί όλες οι μορφές ανήκουν στο παρελθόν (Άσκηση 7 Βιβλίο Ασκήσεων ΜΘ).

Απελευθέρωσε την πεποίθηση ότι το παρελθόν και το μέλλον είναι διαφορετικά και θα απελευθερωθείς για πάντα από την ιδέα της διατροφής και όλων των «ιδιαιτεροτήτων». Αυτή είναι η Επανόρθωση. Η Επανόρθωση βλέπει ότι δεν συνέβη ποτέ ο «διαχωρισμός», γιατί ο Θεός και ο Χριστός, η Αιτία και το Αποτέλεσμα είναι Ένα και δεν μπορούν ποτέ να χωριστούν. Δόξα στον Θεό για την Ενιαιότητα της Ύπαρξης! Θεραπεία είναι η αποδοχή της διόρθωσης του διαχωρισμού στο νου. Οι πραγματικές λειτουργίες του νου αντικατοπτρίζονται στο ακόλουθο απόσπασμα από την αρχή του Κεφαλαίου 21 των ΜΘ, Λογική και Αντίληψη:

Η προβολή φτιάχνει την αντίληψη. Ο κόσμος που βλέπεις είναι αυτό που εσύ του έδωσες, τίποτα περισσότερο απ' αυτό. Όμως παρόλο που δεν είναι τίποτα περισσότερο απ' αυτό, δεν είναι λιγότερο. Επομένως για σένα είναι σημαντικός. Είναι ο μάρτυρας της κατάστασης του νου σου, η εξωτερική εικόνα μιας εσωτερικής κατάστασης. Όπως σκέπτεται ο άνθρωπος, έτσι αντιλαμβάνεται. Επομένως μη ζητάς ν' αλλάξεις τον κόσμο , αλλά επέλεξε ν' αλλάξεις τον νου σου για τον κόσμο. Η αντίληψη είναι ένα αποτέλεσμα και όχι μια αιτία. (Κεφ.21.1)

Η ιδέα της διατροφής, όπως όλες οι ψευδείς ιδέες, αντικατοπτρίζουν την πεποίθηση ότι κάτι από τον κόσμο είναι αιτιατό. Ωστόσο, το Άγιο Πνεύμα δεν βλέπει τις επιπτώσεις, αφού έχει κρίνει την «αιτία» τους - το εγώ - ως μη πραγματική. Φέρε όλες τις σκέψεις της ψευδούς αιτιολογίας στο Άγιο Πνεύμα, και αμέσως θα φύγουν. Διότι μόνο αυτό που προέρχεται από τον Θεό είναι πραγματικό. Ευτυχώς, ο Χριστός προέρχεται από το Θεό και η Παρουσία "Εγώ Είμαι" είναι πραγματική. Χαίρεστε και αγάλλεστε για την αλήθεια της ύπαρξης μας: «Είμαι όπως ο Θεός με δημιούργησε». (Άσκηση 94).

Απόσπασμα από το βιβλίο του Unwind Your Mind Back to God: Experiencing A Course in Miracles.

Παιδική κακοποίηση, εμπιστοσύνη και συνειδητοποίηση

Ερώτηση:
Aγαπητέ David, κακοποιήθηκα όταν ήμουν παιδί και δυσκολεύομαι με θέματα εμπιστοσύνης, ακεραιότητας και σεβασμού και με το να κρατώ τη δική μου δύναμη. Μπορείς να με βοηθήσεις σε παρακαλώ?

David Hoffmeister:
Αγαπημένε του Θεού,

Σε ευχαριστώ που μου έγραψες και μοιράστηκες όσα σκέφτεσαι. Το άνοιγμα στην ακεραιότητα και στην ειλικρίνεια με τον εαυτό μας είναι η επιθυμία να αισθανθούμε την αγάπη μέσα μας και να την αφήσουμε να λάμψει χωρίς όρια κανενός είδους. Το εγώ θέλει να σε αποθαρρύνει απο το να κοιτάξεις μέσα σου, γιατί κάτω από το φαινομενικό σκοτάδι των ψευδών πεποιθήσεων βρίσκεται το λαμπρό Φώς της Αλήθειας και η άνευ όρων αγάπη, μέσω της οποίας το εγώ διαλύεται. Η κακοποίηση είναι η ψευδής πεποίθηση ότι κάτι μπορεί να συμβεί σε κάποιον πέρα από αυτό που ζητάει. Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει την παράλογη επιθυμία για σύγκρουση και διαχωρισμό και αποκαλύπτει την ανυπαρξία του στο Φως του Θεού. Η ανθρωπαρέσκεια είναι ένας μηχανισμός του εγώ που αναζητά την αγάπη και την αναγνώριση και το σεβασμό από τους άλλους αντί να την αναζητά μέσα του. Είναι ένας τρόπος απόσπασης της προσοχής από το να κοιτάζουμε μέσα μας, και αποκάλυψης/απελευθέρωσης από το σκοτάδι που θεωρείται αληθινό.

Όσο είμαστε σε ύπνο μας φαίνεται ότι οι άνθρωποι και οι συνθήκες καθορίζουν την κατάσταση του νου. Ωστόσο, οι άνθρωποι και οι περιστάσεις το μόνο που κάνουν είναι να αντικατοπτρίζουν αυτό που ο νους πιστεύει, και φαίνεται πως δραματοποιεί και παριστάνει τις εξωπραγματικές σκέψεις που νομίζει ο νους ότι σκέφτεται. Η επιθυμία να δει κανείς ότι κάποιος έχει κάνει λάθος σχετικά με το νου, τον ψεύτικο εαυτό του και τον ψεύτικο κόσμο είναι το πρώτο βήμα προς την θεραπεία. Είναι χρήσιμο να αναγνωρίσουμε ότι υπήρχε ένας φόβος για τη θεραπεία και ένας φόβος για απώλεια, αλλά κάτω από αυτούς τους φόβους βρίσκεται ο φόβος για την Αγάπη. Το εγώ φοβάται την Αγάπη, και είναι η ταύτιση με το εγώ που δημιουργεί το ψευδές συναίσθημα του φόβου. Όταν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας βλέπουμε την πραγματικότητα της Αγάπης και της ανυπαρξίας του φόβου. Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος ή τι θα μπορούσε να είναι "εναντίον" μας; Η αγάπη δεν έχει κανένα αντίθετο και ως εκ τούτου η Αγάπη ποτέ δεν "αντιτίθεται". Η φράση "αφήστε όλα τα πράγματα να είναι ακριβώς όπως είναι" είναι μια αναφορά στο αιώνιο Πνεύμα που ο Θεός δημιουργεί ως Ένα.

Θυμήσου ότι ο νους σου έχει τη δύναμη να επιλέξει την κατάσταση του συναισθήματός του. Μπορείς να ελέγξεις την κατεύθυνση της σκέψης σου και το Άγιο Πνεύμα μας διδάσκει να σκεφτόμαστε μαζί με τον Θεό, αντί να προσπαθούμε να σκεφτούμε χωριστά από το Θεό. Καθώς μαθαίνεις για το Άγιο Πνεύμα ανοίγεσαι στην εμπειρία ότι κυριολεκτικά δεν υπάρχει τίποτα «έξω» από το Πνεύμα. Η φράση "η αλήθεια είναι μέσα μας" είναι ένας τρόπος να πούμε ότι η αλήθεια είναι το Πνεύμα και τίποτα απολύτως δεν υπάρχει "έξω" από το Πνεύμα. Είμαστε το νόημα της ζωής ως Πνεύμα και ο κόσμος των μορφών (πρόσωπα, τόποι, πράγματα, κ.λπ.) δεν έχουν κανένα νόημα. Το πνεύμα είναι αιώνιο και οι εικόνες είναι προσωρινές σκέψεις, που εξαφανίζονται καθώς φέρονται στο Φως.

Η «προσπάθεια» της αφύπνισης έγκειται στο να παρακολουθείς το νου σου και στο να μη φιλοξενείς τις σκέψεις του εγώ. Η «υπομονή» έγκειται στην πίστη να συνεχίσεις με αυτήν την πρακτική μέχρι να μην παραμείνουν υπολείμματα φόβου στην συνείδηση. Είμαστε ενωμένοι στο Σκοπό της συγχώρεσης της ψευδαίσθησης, διότι καμία ψευδαίσθηση δεν μπορεί να σταθεί στο Φως της Αλήθειας. Ο χρόνος δεν μπορεί να σκοτίσει την αιωνιότητα και οι αυταπάτες δεν μπορούν να καλύψουν την Αλήθεια. Δεν μπορείς να αποφύγει το Θεό, ούτε το Θεό/Εαυτό που δημιουργήθηκε ως Ένα για πάντα. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού να πάω να κατοικίσω. Σε αυτή την εμπειρία όλη η αντίσταση διαλύεται και μόνο η Αγάπη παραμένει.

Σ 'αγαπώ για πάντα και πάντα,
David

Το κουτσομπολιό είναι περισπασμός - Το θαύμα της συγχώρεσης

Το Άγιο Πνεύμα έχει έναν Σκοπό για τον κόσμο: το θαύμα της συγχώρεσης. Οι λέξεις, όπως και όλα τα σύμβολα, είναι ουδέτερα. Είναι ο σκοπός τους που τα καθιστά χρήσιμα ή όχι. Λέξεις που εμπνέουν και ευλογούν και χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν και να απελευθερώσουν σφάλματα είναι πραγματικά χρήσιμες. Λέξεις που χρησιμοποιούνται για να υποστηρίξουν ή να ενισχύσουν παρελθοντικούς συσχετισμούς αποτελούν πάντα μια απόσπαση της προσήλωσης στη παρούσα στιγμή. Στην παρούσα στιγμή, την απαλλαγμένη από παρελθοντικούς και μελλοντικούς ορισμούς και ιδέες, βιώνεται η ελευθερία και η αθωότητα.

Η ανθρώπινη κατάσταση είναι το δράμα των ανθρώπων, των τόπων και των γεγονότων έτσι όπως παρατηρούνται μέσα από τον εγωικό φακό της γραμμικής αντίληψης. Στα Μαθήματα Θαυμάτων αυτό ονομάζεται εσφαλμένος τρόπος σκέψης. Με απλά λόγια είναι ένα παράπονο που ονομάζεται κουτσομπολιό. Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει (το σενάριο ή η ιστορία) είναι μυθοπλασία, όχι γεγονός. Ο Χριστός είναι το γεγονός. Η πλησιέστερη εμπειρία του γεγονότος που προσφέρει η αντίληψη είναι το θαύμα της συγχώρεσης, ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος για τον κόσμο.

Ο εξαπατημένος νους φοβάται το φως του Χριστού και τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, σαν να υπήρχε "κάτι" που απειλεί τη μικρή του ιστορία. Η ταυτότητα του εγώ είναι συνώνυμη με την ιστορία και επομένως οι λεπτομέρειες της ιστορίας δεν του είναι μόνο συναρπαστικές, αλλά χρησιμοποιούνται για να διατηρήσουν και να ενισχύσουν την ιστορία. Έτσι η εστίαση στην ιστορία χρησιμοποιείται σαν απόσπαση της προσοχής από την εστίαση και προσοχή στο σκοπό του Αγίου Πνεύματος, που καθιστά την ιστορία χωρίς νόημα.

Η παρουσία του Εγώ Είμαι και ο Χριστός έχουν όλη τη Σημασία. Ο Χριστός είναι πραγματικότητα και η πραγματικότητα είναι το γεγονός. Η μυθοπλασία της ιστορίας είναι η ψευδαίσθηση του δράματος και το δράμα χρειάζεται χαρακτήρες που προσποιούνται κάτι που δεν είναι. Πρόσωπα, τόποι, πράγματα, γεγονότα και φαινομενικά ξεχωριστές καταστάσεις αποτελούν τη δομή της ιστορίας. Η βαθύτερη πεποίθηση του εγώ σε ξεχωριστούς νόες με ιδιωτικές σκέψεις είναι ο δημιουργός αυτής της δομής.

Το θαύμα της συγχώρεσης δείχνει το όνειρο, αυτή τη στιγμή, ως όνειρο. Υπάρχει μόνο ένα όνειρο που βλέπει το Άγιο Πνεύμα και ο Σκοπός του έχει αλλάξει από το θάνατο στη συγχώρεση. Δεν υπάρχουν ξεχωριστοί χαρακτήρες στον συγχωρεμένο κόσμο, επειδή ο νους είναι μοναδικός και ο κόσμος δεν έχει αφήσει τον νου που το ονειρευόταν. Η αιτιότητα έχει επιστραφεί στον νου, και αυτό που δεν είναι πραγματική αιτία (το εγώ) δεν μπορεί να έχει πραγματικά αποτελέσματα. Αυτός είναι ο συγχωρεμένος κόσμος αυτού που ονειρεύεται και αντιλαμβάνεται με θεραπευμένη αντίληψη, γιατί η αντίληψη θεωρείται ως πλήρης και αδιαίρετη. Η θεραπευμένη αντίληψη αντανακλά το Φως της Βασιλείας, διότι τίποτα δεν θεωρείται ξεχωριστό ή διαχωρισμένο σε αυτό το ευγενικό φως.

«Αγαπημένε Θεέ, κάνε όλες τις λέξεις να χρησιμοποιηθούν για να οδηγηθώ σε σένα. Μην αφήσεις τον νου μου να περιπλανηθεί στην κατάκριση του κουτσομπολιού ώστε να απελευθερώσω όλους τους παρελθοντικούς συσχετισμούς και να κρατήσω τη χαρά της παρούσας στιγμής. Άγιο Πνεύμα δώσε μου τα Λόγια Σου σήμερα ώστε να μπορώ να φέρω ευλογία όπου φαίνεται να υπάρχει μίσος. Οδήγησέ με να δω ότι είμαι ο Λόγος του Θεού, σαν Ζωντανός Χριστός. Και καθώς ξεκουράζομαι στη Θεϊκή Σιωπή Σου σήμερα αφήνω όλα τα λόγια πίσω με ηρεμία, ώστε να γνωρίσω το Θέλημα Σου και το δικό μου σαν Ένα Πνεύμα. Σε ευχαριστώ Θεέ μου.»

Με Ειρήνη, Αγάπη και Χαρά,
David Hoffmeister

Χάνοντας τους φίλους μου: Πρέπει να εγκαταλείψω κάθε είδους φιλία καθώς βρίσκομαι στο πνευματικό μονοπάτι;

Ερώτηση: Μοιράστηκα τον ενθουσιασμό μου σχετικά με την πνευματική μου αφύπνιση με μερικούς φίλους και τώρα αναρωτιέμαι εάν έκανα καλά. Αντιμετωπίστηκα με φόβο και κατάκριση. Είμαι ανοικτός να ακούσω οτιδήποτε έχετε να πείτε για αυτό το θέμα.

David Hoffmeister: Πολλοί από τους στενούς σου φίλους δεν θα καταλάβουν την κατεύθυνση που το Πνεύμα σε οδηγεί. Χρησιμοποιώντας τη μεταφορά μιας τράπουλας, καθώς επιτρέπεις στο Πνεύμα "να μοιράσει τα χαρτιά", οι μάρτυρες που εμφανίζονται στη ζωή σου θα αντικατοπτρίζουν τον νέο σου σκοπό. Θα γίνεις αυτός που δείχνει το δρόμο για εκείνους που προσκολλώνται στη σκέψη του κόσμου.

Ο νους σου χαλαρώνει σχετικά με αυτό που πίστευε για το χρόνο, συμπεριλαμβανομένου και του παρελθόντος και συνεπώς για τα πάντα αυτού του κόσμου. Στα Μαθήματα Θαυμάτων ο Χριστός διδάσκει: «Δεν υπόκειμαι σε άλλους νόμους εκτός από του Θεού» (Άσκηση 76.1) και η «φιλία» θεωρείται σαν ένας από τους νόμους του εγώ. Αυτή η αναίρεση του εγώ μπορεί να φαίνεται λίγο αποπροσανατολιστική όταν πρόκειται για φιλίες και συνεργασίες. Ο νους σταματά να αγαπά με έναν «ιδιαίτερο» τρόπο και ανοίγεται στο να αγαπά όπως ο Θεός αγαπά, με έναν καθολικό τρόπο.

Ερώτηση: Καταλαβαίνω.. Αισθάνομαι πως αυτό είναι αλήθεια. Η αγάπη μου έχει αυξηθεί με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσα να φανταστώ και ξέρω ότι θα συνεχίσει να βαθαίνει και να επεκτείνεται. Όσον αφορά τις φιλίες, βλέπω την αλήθεια σε αυτό που λέτε. Δεν προσπαθώ να διατηρήσω την ιδέα ότι όλοι θα αποδεχτούν ή θα κατανοήσουν το δικό μου μονοπάτι. Οι αντιδράσεις του κόσμου δεν θα επηρεάσουν την απόφασή μου, διότι γνωρίζω ότι είμαι υπο την καθοδήγηση του Πνεύματος και έχω κάνει μια αιώνια δέσμευση.

David Hoffmeister: Ναι, και όλα επιστρέφουν στον καθαρισμό και στον εξαγνισμό της αντίληψης κάποιου. "Οι άνθρωποι" προβάλλουν τις επιθυμίες του νου, σαν να είναι κάτι εξωτερικό από το νου. Σε εκείνους που προβάλλουν σκέψεις αμφιβολίας θα πρέπει να προσφέρεται αγάπη και ευγνωμοσύνη, διότι φέρνουν στην επιφάνεια αυτό που ακόμη πιστεύουν υποσυνείδητα. Καθώς αυτά έρχονται στην επιφάνεια, όλες οι αμφιβολίες μπορούν να απελευθερωθούν για πάντα.

Ερώτηση: Όταν λέτε ότι οι "άνθρωποι" προβάλλουν τις επιθυμίες του νου, σαν να είναι κάτι εξωτερικό από το νου, τι ακριβώς εννοείτε;

David Hoffmeister: Η συνειδητοποίηση της Φώτισης έρχεται πρώτα με την συνειδητοποίηση ότι υπάρχει ένας μόνο νους αντί για διαφορετικοί, ξεχωριστοί νόες με «ιδιωτικές σκέψεις». Τα άτομα είναι σύμβολα ανάλογα με το τι πιστεύει κανείς και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το να συγχωρείς ένα άτομο ολοκληρωτικά φέρνει απελευθέρωση στον ένα νου και ως εκ τούτου όλοι θεραπεύονται ως Ένα. Τα Μαθήματα Θαυμάτων το θέτουν ώς εξής: "Όταν θεραπεύομαι, δεν θεραπεύομαι μόνος" (Άσκηση 137.14:3). Ο Ένας νους είναι πλήρης και ολοκληρωμένος, και η αμφιβολία για την ολότητα και την ενότητα (το εγώ) είναι αυτό που δημιούργησε τον δυαδικό κόσμο του διαχωρισμού. Η πίστη στον διαχωρισμό κάνει να μοιάζει ότι υπάρχει κάτι "εξωτερικό" του Ενός νου μας.

Ερώτηση: Nαι, γίνεται ξεκάθαρο. Σας ευχαριστώ. Καθημερινά βλέπω όλο και περισσότερο πως ο κόσμος είναι μία παγίδα για το νου. Εκτιμώ πραγματικά την αγάπη και την προσοχή σας. Ξέρω ότι είμαστε όλοι μέρος του Ενός νου, αλλά και πάλι θέλω να σας ευχαριστήσω.

David Hoffmeister: Eίμαι μαζί σου σε όλο τον δρόμο, γιατί μοιραζόμαστε τον ίδιο εαυτό, την ίδια ταυτότητα στον Χριστό. Είναι ευχαρίστησή μου να χαιρόμαστε μαζί.

Teachings Menu

Ελληνικά Κείμενα

Featured Materials